Ինչպես հունվարի 1-ին գնալ Արցախ և ամսի 6-ին վերադառնալ՝ ճանապարհին չմոլորվելով ու չսառչելով

PAN-ը որոշեց ինքնուրույն անցնել Երևան-Գորիս-Ստեփանակերտ ճանապարհը

Այն օրերին, երբ բոլոր լրատվամիջոցներն ահազանգում էին մարզերի փակ ճանապարհների մասին, երբ ձյուն մաքրող մեքենաների վարորդները նույնպես «մարդ են, պիտի Նոր տարի նշեին», երբ մեքենաները գիշերը մնում էին ճանապարհին և սառցակալում, և երբ անգամ Գորիսի ճանապարհին մարդ էր մահացել, PAN-ը որոշեց ինքնուրույն անցնել Երևան-Գորիս-Ստեփանակերտ ճանապարհը:

12 հունվարի 2016

PanARMENIAN.Net - Հունվարի 1. Երևանից՝ Ստեփանակերտ

12:30

«Հյուսիս-Հարավ» մայրուղու՝ դեպի Արտաշատ տանող նորաբաց հատվածը ոչնչով չէր տարբերվում չկառուցվածից, քանի որ ճանապարհին համատարած ձյուն էր: 10 րոպեն մեկ մի մեքենա էր անցնում՝ ուզած-չուզած ձյունը մաքրողի դեր կատարելով: Գազալցակայանները դատարկ էին, շուրջ բոլորը՝ սպիտակ, նույնիսկ տեղանքի անվանումը հուշող ցուցանակներն էին ձնապատ, ու մնում էր կռահել՝ թե ուր ես հասել:

15:40

Ճանապարհն ավելի դժվար անցանելի դարձավ, քանի որ մեքենաների «վերջին կանգառը» Վայոց Ձորն էր: Ճանապարհին մի քանի «Նիվա» մակնիշի ավտոմեքենա ու ամենագնաց հանդիպեց, որոնք կողքովդ արագ անցելով ցույց էին տալիս մեքենաների «հնարավորությունները»:

16:20

Զանգերի հուշահամալիրին մի քանի կիլոմետր էր մնում: Երևան-Թեհրան ավտոբուսը հայտնվել էր ձյան մեջ և չէր կարողանում շարժվել, ինչը ճանապարհին մեքենաների կուտակման պատճառ էր դարձել: Մեքենայից դուրս գալն ու «ձնեմարդ» դառնալը վայրկյաններ էր տևում, իսկ քամով ուղեկցվող ձյունն ասեղների պես մտնում աչքերդ: 15 րոպեից ավտոբուսը շարժվեց, մարդիկ էլ խումբ-խումբ սկսեցին ձյան միջից դուրս բերել խրված մեքենաներն ու բրդել դրանք: Ում մոտ էլ չէր ստացվում, ուղղակի մի կողմ էին քաշում, որ մնացածին չխանգարի: 911-ից ասացին՝ 15 րոպե առաջ ձյունը մաքրող մեքենան արդեն Գորիսում էր և «ուր որ է՝ կհասնի»:

17:00

Անցնելով ճանապարհն անտեսանելի դարձրած մառախուղի միջով, դանդաղ հասանք Գորիսի դարպասների մոտ: Անվերջ տեղացող ձյան պատճառով ոչ մի նշան ու կողմնորոշիչ չկար. Վարորդի խոսքով՝ հիմնականում «անգիր» արած ճանապարհով է գնում:

18:20

Խնձորեսկի մոտի գազալցակայանում մի քանի մեքենա կար, Ստեփանակերտից էին հասել ու ասում էին՝ դիմացի ճանապարհը բաց է, բայց սկսում է սառույցով պատվել, տեղացող ձյունն էլ խանգարում է դիմացդ տեսնել: Հետագա ճանապարհն իրոք ավելի անցանելի էր, և երեկոյան 21:00-ի կողմերը վերջապես հասանք Ստեփանակերտ:

Հունվարի 6. Ստեփանակերտից՝ Երևան

11:30

Լաչինի անցակետի մոտ մեքենաները կանգնացնում էին ու ասում, որ չեն թողնի առաջ գնանք՝ ճանապարհները փակ են ու պարզ չի՝ երբ կբացվեն: Վարորդները դժգոհում էին, շատերը խնդրում թողնել գոնե մինչև Գորիս հասնել, «հենց հիմա ծննդաբերողները», օդանավակայանից ուշացողներն ու մեծ մեքենայով վարորդները փորձում անտեսել ոստիկանների հորդորն ու «ծանոթ գտնել», որ կարողանան առաջ շարժվել:

12:15

Մոտ կես ժամից իրավապահները սկսեցին դանդաղ թույլատրել մեքենաներին առաջանալ, բայց Լաչինում, այնուամենայնիվ, նորից կանգնեցրին ու կրկին սկսեցին հորդորել կանգ առնել, միաժամանակ անվճար հյուրանոց առաջարկելով:

13:00

Գորիսից դուրս գալուն պես տեսանք՝ ճանապարհը կրկին փակել են: Վարորդների խոսակցություններից պարզվեց՝ մարդ է մահացել, բայց «շոֆեռ չէր, ախպեր, չոբան էր»: Ասացին նաև՝ լավագույն դեպքում 4 ժամից ճանապարհը նոր կբացեն, ինչին հետևեցին դժգոհություններն ու ազդանշանների ձայնը:

14:00

Հերթում արդեն ավելի քան 100 մեքենա կար: Հավաքված վարորդների մասը տարատեսակ լուծումներ էր առաջարկում, մյուսն ուղղակի օգնում հանել ձյան մեջ խրված երթուղայիններից մեկը: Ոստիկաններն անդադար կապի մեջ էին 911-ի աշխատակիցների հետ, ասում էին՝ հույս կա, որ շուտով ճանապարհը, այնուամենայնիվ, կբացվի:

14:40

Հանդիպակած կողմից սկսեցին մեքենաներ երևալ՝ նախ, ձյուն մաքրող ու փրկարարների մեքենաներ, ապա՝ ամենագնացներ: Քիչ անց մեր կողմից էլ սկսեցին մեկ-մեկ թողնել, որ առաջանանք, նախապես զգուշացնելով՝ «շատ դանդաղ կգնաք, ճանապարհին ուշադիր կլինեք»:

15:30

Գորիսի դարպասներից մի քանի կմ հեռավորությամբ հանդիպեցինք «օրվա հերոսներին»՝ հենց ճանապարհի վրա մեքենաների մեջ գիշերողներին, ինչի հետևանքով էլ մեքենան սառչել ու կպել էր գետնին: Հասկացանք, որ այն ընթացքում, ինչ կանգնած էինք, ԱԻՆ-ն ու ոստիկանությունը փորձում էին համատեղ ուժերով մի քանի մեքենա «պոկել գետնից» ու տեղաշարժել՝ գոնե մի մեքենայի ճանապարհ բացելու համար:

16:00

Զանգեր կոչվող հատվածի մոտից մառախուղ էր. տեսադաշտը բացվեց միայն, երբ դուրս եկանք Վայոց Ձորից: Այդտեղ արդեն մեքենաներն ավելի շատ էին, ճանապարհներն էլ՝ հիմնականում բաց, չնայած տեղ-տեղ մերկասառույց էր: «Հյուսիս-Հարավ» ճանապարհի նորակաույց մասն արդեն տեսնում էինք, մի քանի մեքենա նույնիսկ հասցրել էր այն «բարով մաշել»՝ մեծ ավտովթար էր…