Ճշմարտությունը գինու մեջ է

Ճշմարտությունը գինու մեջ է

Ինչ և ինչպես էին խմում մեծերը

Հայտնի գրողներից շատերն են չարաշահել ալկոհոլի օգտագործումը, բայց մենք սիրում ենք նրանց այլ բանի համար: Մեզ գերում է նրանց հիանալի արձակը, հոգեպես հարստացնող հուզիչ պոեզիան: Ոչ ոք չի դատում Չարենցի, Եսենինի, Հեմինգուեյի, Դովլաթովի, Ուայլդի մասին այն հանգամանքից ելնելով, որ նրանք ժամանակին ալկոհոլով են տարվել:

PanARMENIAN.Net - Այնուամենայնիվ, PAN-ը փաստեր ու պատմություններ է հավաքել մեծ գրողների նախընտրած խմիչքների մասին, ինչպես նաև հատուկ թեստ է պատրաստել, (որին կարող եք հենց հիմա մասնակցել) որը թույլ կտա պարզել, թե հայտնի դասականներից ով կարող էր ձեր բաժակակիցը լինել:

Էռնեստ Հեմինգուեյ

«Այս գինին չափից լավն է կենացների համար, սիրելիս: Պետք չէ զգացմունքներ խառնել այսպիսի գինուն: Համը կկորչի»: («Ֆիեստա»)

Հեմինգուեյը որոշ ժամանակով Ֆրանսիա է տեղափոխվել միայն այն պատճառով, որ գինին այնտեղ լավն էր: Նա նույնիսկ սեփական կոկտեյլն է ստեղծել` «Մահը կեսօրին» (ըստ համանուն հրապարակախոսական գրքի): Հեմինգուեյը պարծենում էր, որ կարող է որքան ասես վիսկի խմել և չհարբել: Իսկ առավել հաճախ Հեմինգուեյին վերագրում են սերը թարմացնող «Մոխիտոյի» հանդեպ, որը նա փորձել էր Կուբայում:

Հին Հավանայում Հեմինգուեյի սիրած բարում նույնիսկ նրա արձանն են կանգնեցրել: Եթե կարդացել եք նրա «Եվ ծագում է արևը» («Ֆիեստա») վեպը, հիմնված իրական իրադարձությունների վրա, կարող եք պատկերացնել այն ժամանակվա իրողությունները: Ճիշտ է, Հեմինգուեյի «հարբած» հերոսները միանգամայն սթափ ու խելամիտ խորհուրդներ էին տալիս. «Իրոք, միշտ ամուր եղիր ոգով, երբեք չընկճվես: Դա է իմ հաջողության գաղտնիքը` երբեք չեմ ընկճվում: Երբեք չեմ ընկճվում, երբ մարդիկ կան շուրջս»:

Սերգեյ Եսենին, Պարույր Սևակ, Սերգեյ Դովլաթով

Ուսումնասիրելով Սերգեյ Եսենինի, Պարույր Սևակի և Սերգեյ Դովլաթովի կյանքը, հանգում ես այն եզրակացության, որ կյանքի որոշ հատվածներում նրանք կարող էին գրել և ստեղծագործել սարսափելի հարբած լինելով: Ենթադրաբար, նրանք բոլոր ալկոհոլային խմիչքներից նախապատվությունը տալիս էին օղուն:

Եսենինը պանդոկների յուրօրինակ լիրիկական հերոսի կերպար է ստեղծել` «Գինետների Մոսկվան» ժողովածուում` «Ես էլ քեզ պես խուլիգան»: Դովլաթովն «Արգելոցի» մեջ ասում է. «Գիտեք, ես այնքան եմ կարդացել ալկոհոլի վնասի մասին, որ որոշել եմ ընդմիշտ թողնել ընթերցանությունը»: Սևակի մասին միշտ հայտնի է եղել, որ նա սիրել է խմել, ասել այն, ինչ մտածում է, և գլխավորը` նրա պոեզիան զարմանալի ազնվությամբ էր աչքի ընկնում:

Եղիշե Չարենց, Հովհաննես Շիրազ, Ալեքսանդր Բլոկ

«Ես գիտեմ` ճշմարտությունը գինու մեջ է» (Բլոկ)

Ռուս սիմվոլիստ բանաստեղծ Ալեքսանդր Բլոկին, որը քչերից մեկն էր, ով հեղափոխության օրերին հրաժարվեց հեռանալ հայրենիքից, լավ կհասկանային Հովհաննես Շիրազն ու Եղիշե Չարենցը: Երկուսն էլ ճշմարտությունը գտել էին հայրենիքի հանդեպ սիրո մեջ և հայրենիքին էին նվիրում իրենց բանաստեղծությունները:

Հովհաննես Թումանյան, Ֆյոդոր Դոստոևսկի

Թումանյանն ու Դոստոևսկին ավելի շատ ընդհանրություններ ունեն, քան կարելի է պատկերացնել` երկուսին էլ հուզել է հայրենիքի ճակատագիրը, երկուսն էլ գրել են մարդու ծանր ապրումների մասին և երբեք մի կողմ չեն քաշվել իրենց ժողովրդի վշտից ու տառապանքներից: Բայց այսօր Թումանյանին ու Դոստոևսկուն միավորել ենք թեյը նախընտրելու հատկանիշով:

Հովհաննես Թումանյանի Թիֆլիսի բնակարանը հայտնի գրողների ու բանաստեղծների մշտական հավաքատեղին էր, որտեղ նրանք ժամեր շարունակ զրուցել են գրականության և կյանքի մասին: Այդպիսի հանդիպումներից ու զրույցներից շատերն անցել են մի բաժակ թեյի շուրջ: Թեյ էր սիրում նաև Դոստոևսկին: Թեյախմությունը նրա կերպարներից շատերի գեղարվեստական բնութագիրն է դարձել:

Էրիխ Մարիա Ռեմարկ

«Ի՞նչ ես անելու երբ պատերազմն ավարտվի:- Խմելու եմ, որ ամեն ինչ մոռանամ:-Իսկ եթե չօգնի՞: -Միևնույն է խմելու եմ»: (Էրիխ Մարիա Ռեմարկ)

Անլիարժեքության բարդույթն ու դեպրեսիան Ռեմարկն ալկոհոլով էր խլացնում: Նրա համար, որպես երկու պատերազմ անցած մարդու, ալկոհոլը ցավազրկող էր:

Նրա ստեղծագործությունների կերպարները մեկ ժամ էլ չեն դիմանում առանց հեղինակի սիրած կալվադոսի: Անհամար գինարբուքներից հետո Ռեմարկն իրեն հաճախ էր կշտամբում ապարդյուն վատնած ժամանակի համար. «Որքան ժամանակ է խմվել ու ծխվել…Ե՞րբ եմ վերջապես գործ անելու»:

Ուիլյամ Ֆոլկներ

«Վատ վիսկի չի լինում: Ուղղակի վիսկիի որոշ տեսակներ մյուսներից լավն են»: (Ֆոլկներ)

«Ես հիմնականում գիշերներն եմ աշխատում: Եվ միշտ ձեռքիս տակ մի շիշ վիսկի ունեմ, որպեսզի բոլոր այն գաղափարները, որոնք մոռացել եմ օրվա ընթացքում, նորից ի հայտ գան գլխումս»,-գրել է Ֆոլկները: Հայտնի է, որ մի անգամ Հովարդ Հոուքսի մասնակցությամբ «Փառքի ճամփան» ֆիլմի սցենարի քննարկմանը նա Հոլիվուդ էր գնացել թղթե տոպրակում ունենալով վիսկիի կիսադատարկ շիշը: Շիշը բացելիս Ֆոլկները կտրում է մատը, մի քիչ վիսկի է թափվում տոպրակի մեջ, որը հետո հայտնվում է աղբամանում: Վիսկին խմված էր, իսկ սցենարը չէր ստացվում, և Հոուքսը որոշեց, որ հանդիպումն ավարտված է: Սակայն, Ֆոլկները հանեց աղբամանից տոպրակը, խմեց այնտեղ թափված կաթիլները, որից հետո աշխատանքը սցենարի վրա ավարտին հասցվեց:

Սքոթ և Զելդա Ֆիցջերալդներ

«Սկզբից ոգելից ես խմում, հետո ոգելիցն է ոգելից խմում, իսկ հետո ոգելիցը քեզ է խմում»: (Սքոթ Ֆիցջերալդ) Ֆրենսիս Սքոթ Ֆիցջերալդը բոլոր խմիչքներից ջինն էր գերադասում: Նրա կինը` Զելդա Ֆիցջերալդը կիսում էր նրա հայացքները: Նրանք պաշտում էին երեկույթներն ու իրենք էլ էին հաճախ կազմակերպում: Նրանց էքսցենտրիկ կերպարների մասին ամենուր էին խոսում. Նյու Յորքի 5-րդ փողոցում, ֆրանսիական Ռիվյեռայում, փարիզյան սրճարաններում, ուր նստած էին ամերիկացիները. «Լսե՞լ եք, ինչ արեց Ֆիցջերալդը», «Տեսա՞ք, Զելդան ինչ արեց»: Այնուամենայնիվ, Սքոթն ու Զելդան իրենց ժամանակի խորհրդանիշներն էին: Ճիշտ է, նրանց սիրո պատմությունն ի վերջո ողբերգական ավարտ ունեցավ: 1936-ին Զելդան հայտնվեց Հայլենդի հոգեբուժարանում, որտեղ էլ մահացավ 1948-ի հրդեհի ժամանակ: Սքոթը մահացավ 1940-ին սրտի կաթվածից:

Ջեք Քերուակ

«Որպես կաթոլիկ, ես չեմ կարող ինքնասպան լինել, բայց կարող եմ մահու չափ հարբել» (Ջեք Քերուակ) Քերուակը կյանքի մեծ մասն անցկացրել է Ամերիկայով մեկ թափառելով և իր մոր տանը: Նրա ստեղծագործությունների մեջ նկատելի է առօրեականությունից դուրս պրծնելու ցանկությունը: Նրա հերոսներն, իր պես, կյանքի իմաստն են որոնում` ինչ-որ մի պահի գալով արժեքների ժխտման: Քերուակը ոչ մի օր չի անցկացրել առանց «Մարգարիտա» կոկտեյլի և մահացել է ներքին արյունահոսությունից, որի պատճառը լյարդի ցիռոզն էր:

Չարլզ Բուկովսկի

«Խմելը էմոցիոնալ բան է: Դա ինքնասպանության ձև է, որտեղ հաջորդ օրը կրկին կենդանանում ես: Դա հանուն վերածննդի ինքդ քեզ սպանելու նման մի բան է: Ես արդեն 10-15 հազար կյանք եմ ապրել»: (Չարլզ Բուկովսկի) Բուկովսկին լրջորեն սկսել է գրել հասուն տարիքում` 1950-ականների կեսից: Ալկոհոլը նրան ուրախություն էր բերում, և ինչպես ինքն էր ասում, նույնիսկ օգուտ էր տալիս: Բուկովսկին միշտ է խմել, ամենուր, և 74 տարի է ապրել, իսկ նրա նախկինում չհրատարակված ստեղծագործությունները մինչ օրս շարունակում են լույս տեսնել:

Գի դը Մոպասան, Բոդլեր, Արթյուր Ռեմբո, Օսկան Ուայլդ

Արթյուր Ռեմբոն աբսենտն անվանում էր «սառցադաշտերի օշինդր», քանի որ այդ ըմպելիքի կարևորագույն բաղադրիչը դառը օշինդրի մզվածքն է: Ուայլդը, Մոպասանը, Բոդլերը դրանում էին ոգեշնչում գտնում: Նրանք գրում էին աբսենտի` թմրանյութին հատուկ գրավչության և ստեղծագործելու վրա ազդեցության մասին, սակայն հետագայում աբսենտը կործանեց նրանց կյանքը:

Հասմիկ Վանցյան/ PanARMENIAN.Net
 Ամենաընթերցվողը բաժնում
Ի՞նչ է պլանավորում անել Netflix-ը՝ բաժանորդներին վերադարձնելու համար
«Երեք շիշ գինի»՝ նոր ձևաչափ առանց սահմանների
Վանդալիզմի զոհ դարձած արվեստի ամենահայտնի գործերը
Գագոսյանի ճանապարհը՝ հոլիվուդյան ֆիլմի մոտիվներով
 Ուշադրության կենտրոնում
Երևան-Լիոն գործակցության հեռանկարում Կոնդի վերակառուցումն առանցքային կլինի

Երևան-Լիոն գործակցության հեռանկարում Կոնդի վերակառուցումն առանցքային կլինի Տիգրան Ավինյանն ու Գրեգորի Դուսեն այցելել են պատմական թաղամաս

 Բաժնի այլ նյութերը
Դեգան, Սարյանն ու Ուրարտուն Մշակութային յուրացում՝ մեծերի թեթև ձեռքով
Սկանդալն Օսկարի երկրորդ անունն է Կինոաշխարհի ամենաքննարկվող մրցանակաբաշխության դեպքերն ու դեմքերը
---