Կփորձեմ Լոնդոնում ցույց տալ իմ լավագույն արդյունքը

Ես շատ լավ էի մարզվել և պատրաստվել այդ մրցաշարին և հույս ունեի, որ կկարողանամ նվաճել Օլիմպիական ուղեգիր: Մենք 13 օր շուտ էինք մեկնել Սոչի, այնտեղ մարզումներ ենք իրականացրել, և կարծում եմ, դա էլ օգնեց:

Ոչ, մինչ այդ նման արդյունք չէի ունեցել, առաջին անգամ կարողացա այդքան նետել նիզակը: Մինչ այդ ինձ հաջողվել էր ցույց տալ 54 և 55 մետր արդյունք: Անցած տարի Ռեյկյավիկում անցկացված Եվրոպայի թիմային առաջնությունում 48 մետր արդյունքով երկրորդ տեղն էի զբաղեցրել:

Շատ ուրախացա, որ ինձ հաջողվեց նվաճել ուղեգիր: Յուրաքանչյուր մարզիկ էլ երազում է ուժերը չափել Օլիմպիական խաղերում: Անչափ երջանիկ էի: Իհարկե, մինչև ելույթ ունենալը լարվածություն կար, որովհետև ամեն ինչ ինձանից էր կախված, բայց կարողացա այն հաղթահարել և ցույց տալ, թե ինչի եմ ընդունակ:

Սպորտով սկսել եմ զբաղվել 6-րդ դասարանից: Իմ ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչը Գյումրիի թեթև ատլետիկայի մարզադպրոցում մարզիչ էր աշխատում, նա էլ ինձ և քույրիկիս տարավ մարզադահլիճ: Որոշ ժամանակ անց սկսեցինք մարզվել Յաշա Եղիազարյանի գլխավորությամբ: Մեր խմբում 5-6 հոգի էինք, բոլորս էլ մեծ եռանդով և սիրով էինք մարզվում: Սկսեցինք հաջողություններ գրանցել պատանիների, այնուհետև` նաև երիտասարդական մրցաշարերում: Սկզբում հեռացատկով էի զբաղվում, սակայն ծնկի վնասվածք ստացա և փոխեցի մարզաձևս, այդպես սկսեցի զբաղվել նիզակի նետմամբ: Մարզիչս ինձ ասել էր, որ ֆիզիկապես ուժեղ եմ և կարող եմ ցանկացած մարզաձևով զբաղվել և արդյունքներ գրանցել: Նա չսխալվեց, և ես սկսեցի աստիճանաբար հաջողություններ ունենալ:

Սկզբում շատ քիչ էի նետում` մոտ 30 մետր: Բայց աշխատասիրության շնորհիվ կարողացա լավ արդյունքներ գրանցել: Օրական մոտ 3 ժամ մարզվում եմ և շատ եմ ցանկանում, որ Օլիմպիադայում լավ հանդես գամ:

Վարկանշային մրցաշարից հետո մարզումներս շարունակել եմ Գյումրիում, այնուհետև հունիսի սկզբին մեկնել ենք Ֆրանսիա, որտեղ ևս ունեցել եմ ուսումնամարզական հավաք: Դրանից հետո մասնակցել եմ Եվրոպայի առաջնությանը, որը կայացել է Հելսինկիում:

Ես մեկ մարզման ժամանակ կատարում եմ 35-40 նետում: Նիզակը 600 գրամ է կշռում, և շատ նետումներ կատարելու դեպքում ձեռքի ցավեր են լինում:

Հիմնականում քամոտ եղանակին է անհարմար նետումներ կատարել, որովհետև շեղվում է նիզակի ընթացքն ու այն կարող է այլ տեղում հայտնվել: Սակայն ցանկացած եղանակի դեպքում մրցումներ լինում են, և պետք է ճիշտ մեթոդ կիրառել, որպեսզի հնարավորինս քիչ լինի շեղումը: Հուսամ, որ իմ ելույթի օրը Լոնդոնում լավ եղանակ կլինի, և ոչինչ չի խանգարի:

Ոչ, կարելի է ասել ընդհանրապես պայմաններ չկան: Ուղղակի տարիների հետ հարմարվել եմ այդ պայմաններին: Մեկ ստադիոն ունենք, որտեղ չի թույլատրվում նետումներ կատարել, ասֆալտի վրա ենք վազում: Միակ փրկությունը արտասահմանյան հավաքներն են, որտեղ էլ կարողանում ենք նորմալ մարզվել:

Այո, հայտնի է, շատ մարզիկներ են զբաղվում նիզակի նետմամբ, բայց Հայաստանում այդքան էլ տարածված չէ, շատ քիչ մարզիկներ են պարապում, և մրցակցություն գրեթե չկա: Լավ հակառակորդներ ունենալու դեպքում է միայն հնարավոր աճել և կատարելագործվել: Հայաստանի առաջնությանը սովորաբար 3 մարզուհիներ են մասնակցում, իսկ նման քանակության դեպքում անհնար է խոսել այս մարզաձևի զարգացման և տարածման մասին:

Կարելի է ասել ընկեր է: Որովհետև գրեթե ամեն օր մարզվում եմ, և իհարկե, յուրահատուկ եմ վերաբերվում:

Պարզապես կցանկայանի, որ Հայաստանում ավելի լավ պայմաններ ստեղծվեին նիզակի նետման համար և ավելի շատ մարզիկներ զբաղվեին:

Չեմ փորձել, բայց լավ գաղափար է, չի բացառվում, որ զբաղվեմ և Հայաստանում առաջիններից մեկը կլինեմ, որ կնպաստի այդ մարզաձևի տարածմանը:

2006 թվականին Սոչիում միջազգային մրցաշարի ժամանակ ձեռքս վնասել էի և ստիպված եղա որոշ ժամանակով թողնել մարզումները: Մոտ մեկ ամիս չմարզվեցի, դա դժվար ժամանակահատված էր ինձ համար, բայց միևնույն է երբեք չեմ մտածել սպորտը թողնելու մասին:

Նախ ցանկանում եմ, որ Օլիմպիական խաղերում գերազանցեմ իմ լավագույն արդյունքը: Շատ ուժեղ մարզուհիներ են մասնակցելու, ես հիմնական ֆավորիտ եմ համարում ռուս Մարիա Աբակոմուվային, հենց նրան է պատկանում համաշխարհային ռեկորդը` 75 մետր:

Ցանկանում եմ լավ մարզավիճակս պահպանել, մյուս Օլիմպիական ցիկլում ևս լավ հանդես գալ և կրկին խաղերի ուղեգիր ձեռք բերել:

Բոլորն էլ ամուր ձեռքեր ունեն (ծիծաղում է):

Հայրս` Արթուր Հարությունյանը, ըմբիշ է, սպորտի վարպետի կոչում ունի,մայրիկս` Եվդոկիա Դուսյան, զբաղվել է բասկետբոլով, եղբայրս` Գոռը, պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկ է, իսկ քույրս` Լիլիթը, զբաղվում է ատլետիկայով:

Մաղթում եմ, որ լավ հանդես գան, պարտադիր չէ, որ բոլորս մեդալներ նվաճենք, կարևորը յուրաքանչյուրը ցույց տա իր լավագույն արդյունքը: Կարծում եմ, մասնակցությունն էլ շատ կարևոր է: