Օբաման կամ Մերկելը ապրիլի 24-ին կարող են լինել Հայաստանում. Թուրք հոդվածագրի անդրադարձը

26 հունվարի 2015 - 18:14 AMT

PanARMENIAN.Net - Թուրք հոդվածագիր Սեդաթ Լաչիները Internet Haber կայքում հրապարակված իր հոդվածում անդրադարձել է Հայոց ցեղասպանության խնդրին ու Թուրքիայի դիրքորոշմանը: Նա չի բացառել, որ ապրիլի 24-ին՝ Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օրը, անակնկալ այցով Հայաստանում կլինեն ԱՄՆ նախագահը կամ Գերմանիայի կանցլերը:

«Հայերը 100-ամյակի համար շատ են աշխատել. ֆիլմեր են նկարահանվել, ցույցեր պատրաստվել: Այդ ամենի համար նրանք ապրիլի 24-ին են սպասում: Ամենամեծ պատրաստությունը, սակայն, Հայաստանում՝ Ցեղասպանության հուշարձանի մոտ կայանալիք միջոցառումների համար է: Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդն ու Հռոմի Ֆրանցիսկոս պապն ապրիլի 24-ին լինելու են Հայաստանում:

Նրանցից բացի՝ շատ նախագահների, վարչապետների ու նախարարների մասնակցություն է ակնկալվում… Օրվա անակնկալը կարող է ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի կամ Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելի ներկայությունը լինել… ո՞վ գիտի»,- գրել է հեղինակը:

Նա նշել է, որ Թուրքիան էլ է կենտրոնացել ապրիլի 24-ի վրա:

«Այս տարի պետությունը ոչ միայն մարտի 18-ին, այլև ապրիլի 24-25-ին Չանաքքալեի ճակատամարտին մեծ կարևորություն է տալու: Անկարան Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանին ու ամբողջ աշխարհի առաջնորդներին Չանաքքալե է հրավիրել… Կարծես թե նպատակը խաղաղության ուղերձ հղելն է: Սակայն բոլորն էլ գիտեն, որ իրական նպատակը Ցեղասպանության պնդումներին հակադարձելն է: Կարծես թե վատ միտք չէ, սակայն դա անելու համար արդեն բավական ուշ է...»,- եզրափակել է Լաչիները, մեջբերում է Tert.am-ը։

Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը Դարդանելիի պատերազմական գործողությունների 100 ամյակի կապակցությամբ պետականորեն կազմակերպելիք միջոցառումներին, ի թիվս աշխարհի երկրների այլ նախագահների, նախատեսել է հրավիրել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին:

Հայաստանի ղեկավարն արդեն իսկ պատասխանել է հրավերին` նշելով, որ դեռևս մի քանի ամիս առաջ Թուրքիայի նախագահին հրավիրել է Երևան՝ 2015 թվականի ապրիլի 24-ին միասին հարգելու Հայոց ցեղասպանության անմեղ նահատակների հիշատակը. «Մեզ մոտ ընդունված չէ հյուրընկալվել հրավիրվողին՝ առանց սեփական հրավերի պատասխանը ստանալու:

Ի՞նչ նպատակ է սա հետապնդում, եթե ոչ համաշխարհային հանրության ուշադրությունը Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցի միջոցառումներից շեղելը: Մինչդեռ, մինչև հիշատակի միջոցառում նախաձեռնելը, Թուրքիան շատ ավելի կարևոր պարտականություն ուներ սեփական ժողովրդի և ամբողջ մարդկության հանդեպ, այն է՝ Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու դատապարտումը:

Ուստի, խորհուրդ կտայի համաշխարհային խաղաղությանն ուղղված Ձեր կոչերում չմոռանալ Հայոց ցեղասպանության ճանաչման ուղերձ հղել աշխարհին՝ ոգեկոչելով մեկուկես միլիոն անմեղ զոհերի հիշատակը: Յուրաքանչյուրիս պարտքն է գալիք սերունդներին փոխանցել խեղաթյուրումից զերծ իրական պատմությունը՝ այդ կերպ կանխելով ոճրագործությունների կրկնությունն ու հող նախապատրաստելով ազգերի, հատկապես հարևան ազգերի միջև մերձեցման և հետագա գործակցության համար»:

Կարդացեք նաև`Թուրք քաղաքագետը` ՀՀ նախագահին ապրիլի 24-ին Թուրքիա հրավիրելու մասին. Ինչ ամոթ է, ինչ մեղք է

Հղումներ թեմայով.

Ապրիլի 24-ին Օբաման կամ Մերկելը կարող են Հայաստանում լինել. թուրք հոդվածագիր.Tert.am

Հայոց ցեղասպանություն

Հայոց ցեղասպանությունը, որն իրագործվել է Օսմանյան կայսրությունում 1915-1923թթ., XX դարի առաջին ցեղասպանությունն էր, որի նախաձեռնողները երիտթուրքերն էին: Ցեղասպանության ժամանակ ոչնչացվեց վեց հայկական վիլայեթների բնակչությունը` մոտ 1,5 մլն հայ: Եվս կես միլիոնը սփռվեց աշխարհով մեկ` սկիզբ դնելով հայկական Սփյուռքին:

Դեռևս Ցեղասպանության իրագործման տարիներին` 1915-23թթ. տերությունները ընդունեցին հայերի կոտորածը դատապարտող բանաձևեր: ԱՄՆ-ն երեք անգամ (1916, 1919, 1920) նմանատիպ բանաձևեր է ընդունել, սակայն դա չկասեցրեց Օսմանյան կայսրության գործողությունները: 1915թ. Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան և Ռուսաստանը հանդես եկան համատեղ հռչակագրով` դատապարտելով հայերի բնաջնջումը:

Աշխարհի շատ երկրներ և ազդեցիկ միջազգային կազմակերպություններ ճանաչել և դատապարտել են Հայոց ցեղասպանությունը: Պաշտոնապես առաջինը Հայոց ցեղասպանությունն ընդունել և դատապարտել է Ուրուգվայը 1965թ-ին: Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել են նաև Եվրոպայի Խորհուրդը, Եվրախորհրդարանը, ՄԱԿ-ի խտրականության կասեցման և փոքրամասնությունների պաշտպանության կանխարգելման ենթահանձնաժողովը, ՄԱԿ-ի ռազմական հանցագործությունների գծով հանձնաժողովը, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը: Հայերի ոչնչացումը պաշտոնապես ցեղասպանություն են ճանաչել Ֆրանսիան, Ավստրիան, Իտալիան, Գերմանիան, Բելգիան, Լյուքսեմբուրգը, Շվեդիան, Նիդերլանդները, Շվեյցարիան, Ռուսաստանը, Լեհաստանը, Լիտվան, Հունաստանը, Սլովակիան, Կիպրոսի Հանրապետությունը, Լիբանանը, Ուրուգվայը, Արգենտինան, Վենեսուելան, Չիլին, Բոլիվիան, Կանադան, Վատիկանը, Բրազիլիան, Լյուքսեմբուրգը, Գերմանիան, Պարագվայը, Սիրիան և ԱՄՆ-ի 45 նահանգ:

Բելգիայում և Շվեդիայում Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար քրեական պատասխանատվություն է սահմանված (45 հազար եվրո տուգանքից մինչև 1 տարվա ազատազրկում): 2006թ. հոկտեմբերի 12-ին Ֆրանսիայի խորհրդարանն օրինագիծ ընդունեց, որի համաձայն Հայոց ցեղասպանության ժխտումը կքրեականացվի, ինչպես Հոլոքոսթը:

Ժամանակակից Թուրքիան ժխտում է Հայոց ցեղասպանության պատմական փաստը և վարում է այդ փաստի ժխտման ներքին և արտաքին քաղաքականություն: Թուրքական պետության գործողությունները ներկայացվում են որպես «բռնագաղթ»` հայերի անվտանգությունն ապահովելու նպատակով: Հայոց ցեղասպանության ճանաչման անհրաժեշտության մասին խոսում են միայն առանձին թուրք մտավորականներ, որոնց թվում են պատմաբան Թաներ Աքչամն ու Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Օրհան Փամուկը: