ՀԲՃ. Ամուլսարում հանք բացելու դեպքում կվտանգվի Սևանա լիճը, Ջերմուկը, Որոտան-Արփա-Սևան ջրատար թունելը

PanARMENIAN.Net - «Բիզնեսի և մարդու իրավունքների ռեսուրս կենտրոնը» դիմել էր Ամուլսարի ոսկու հանքը շահագործելու մտադրություն ունեցող Lydian International (Լիդիան) ընկերությանը, որպեսզի վերջինս արձագանքի Համահայկական բնապահպանական ճակատ (ՀԲՃ) քաղաքացիական նախաձեռնության և 27 հասարակական կազմակերպությունների նախաձեռնած ստորագրահավաքի պահանջներին:

Լիդիանը հրապարակել է իր պատասխանը (հայերեն, անգլերեն), որի առաջին իսկ տողերում նշված է, որ ՀԲՃ ստորագրահավաքի հիմքում ընկած է ապակողմնորոշիչ տեղեկատվություն։

«Այս պնդումն օֆշորային ընկերությունը փորձում է հիմնավորել, բայց այդ փորձերից պարզ է դառնում, որ դրանք նորից ուղղված են հայաստանյան և միջազգային հանրությանը մոլորեցնելուն, շեշտը դրվում է Հայաստանի բնապահպանների և էկոլոգների փաստարկներն ու գործունեությունը արժեզրկելու և վատաբանելու վրա», - ասված է Համահայկական բնապահպանական ճակատի հաղորդագրության մեջ։

ՀԲՃ-ն ներկայացնում է Ամուլսարի ոսկու հանքը շահագործելու դեպքում անկառավարելի ռիսկերից մի քանիսը.

1․ Վտանգվելու են Սևանա լիճն ու Որոտան-Արփա-Սևան ջրատար թունելը, քանի որ բաց հանքի տարածքում ձնհալից, անձրևներից և արհեստական ջրելուց առաջացող հոսքերը ներծծվելու են դեպի խորը հորիզոններ։ Ամուլսարը կազմված է հրաբխային խիստ ճաքճքված ապարներից և այդ ջրերը հավաքելու ոչ մի հնարավարություն և տեխնոլոգիա գոյություն չունի, քանի որ դրանք ճեղքերով անմիջապես ներծծվելու են և հոսելու ներքև։ Հանքավայրը սուլֆիդային է, և անցնելով սուլֆիդացված ապարների միջով կառաջանան խիստ վտանգավոր թթվային ռեակտիվ ջրեր, որոնք ոչ միայն կքայքայեն հանքի հարևանությամբ անցնող Որոտան-Արփա ջրատար թունելի երկաթբետոնյա կառուցվածքները, այլ նաև կխառնվեն դեպի Սևանա լիճ տեղափողվող ջրերին՝ փոխելով նրանց քիմիական կազմը։

Այս վտանգը հաստատվում է նաև այն փաստով, որ հանքի մոտակայքում՝ Ամուլսարի լանջին, կա բնական լճակ, որի ջուրը նոսրացված թթու է։ Այս անկառավարելի վտանգները մանրամասն ներկայացրել է երկրաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Արմեն Սաղաթելյանը:

2․ Ծանր և վտանգավոր մետաղներով հագեցած հանքային փոշին քամիների միջոցով տարածվելու է հարակից տարածքներում՝ աղտոտելով մթնոլորտային օդը, հողերը, մակերևույթային ջրերը, մարգագետինները, բարձրարժեք արոտավայրերը (որոնց համար, ի դեպ, ՀՀ կառավարությունը Համաշխարհային բանկից վարկ է վերցրել, ու փաստորեն ՀՀ բնակչություն պետք է վերադարձնի արդեն վերացած արոտավայրերի վարկը), գյուղատնտեսական մշակաբույսերն ու մարդկանց կողմից օգտագործվող վայրի բույսերը։ Որքան էլ Լիդիանը պնդի, որ փոշու 95 տոկոսը կնստի բացահանքից մինչև 1000 մետր հեռավորության վրա՝ միջազգային և տեղական փորձը բոլորովին այլ բան են ապացուցում։

Օրինակ, Սոթքի բաց հանքավայրից 30 կմ-ից ավելի հեռավորությամբ գտնվող Մասրիկ գետի գետաբերանում, գետի հատակային սուբստրատը ներկայումս արդեն աղտոտված է հանքավայրից արտանետված փոշով (տես անկախ փորձագետ Սեյրան Մինասյանի մասնագիտական կարծիքը): Այնպես որ վտանգվելու են Արփա, Որոտան, Դարբ գետերի և Սպանդարյանի ու Կեչուտի ջրամբարների ջրերը, որոնցից սնվում են Վայոց Ձորի և Սյունիքի մարզերը։

3․ Հաջորդ խնդիրը կապված է բուժիչ հանքային ջրերով հայտնի Ջերմուկ քաղաքի հետ, որը մեծ համբավ ունի հենց որպես առողջարանային և ընտանեկան հանգստի կենտրոն։ Լիդիանը բացառում է հանքային բուժիչ ջրերի վրա որևէ բացասական ազդեցությունը՝ պնդելով, որ իզոտոպային հետազոտությունը հաստատել է, որ այդ ջրերը ոչ մի ֆիզիկական կապ չունեն Ամուլսարի ջրային համակարգի հետ։ Սակայն գիտական գրականության տվյալները լրիվ հակառակն են ապացուցում․ այս տարածքում երկրաբանական ոչ վաղ անցյալում եղել է Արփա-Որոտան հնէահովիտը։

Որոտան գետը սերտ կապ է ունեցել Արփայի ավազանի հետ՝ այսինքն եղել է մեկ ընդհանուր գետ։ Որոտան գետի վերին ավազանն ու Արփա գետը միմյանցից անջատվել են հենց Ամուլսարի լայնակի բարձրացման հետ կապված։ Իսկ սա նշանակում է, որ խորքային հանքային և ստորերկրյա ջրերի կապը կա և պահպանված է։ Հանքի պայթեցումների հետևանքով հնարավոր վտանգները չի բացառել նաև հիդրոերկրաբան Ռուբեն Յադոյանը:

Իր պատասխանում Լիդիանը նաև նշում է, որ Ջերմուկը գտնվում է հանքից 14 կմ հեռավորության վրա՝ մոռանալով, որ իր տարբեր փաստաթղթերում բազմաթիվ անգամ նշված են 7-8 կմ թվերը։ Իսկ ԱՄՆ-ում շահագործվող Քրիպլ Քրիք և Վիկտոր հանքի հետ բերած համեմատությունն ու քաղաքից ընդամենը 1 կմ հեռավորության վրա գտնվելու շեշտադրումը հենց հանրությանը ապակողմնորոշելու նպատակ է հետապնդում։ Լիդիանը երևի մոռացել է կամ չգիտի, որ այդ ոսկու հանքի շահագործումը սկսվել է դեռ 1890-ին, իսկ քաղաքը հիմնադրվել է հենց հանքը սպասարկելու համար:

Բացի այդ, Ջերմուկը կառուցվել և իր սոցիալական հյուսվածքը ձևավորել է որպես յուրօրինակ հանքային ջրերի հիման վրա բարգավաճող առողջարանային կենտրոն՝ սկզբում հանրապետական, իսկ այնուհետև համամիութենական նշանակության առողջարանի կարգավիճակով, այլ ոչ թե որպես հանքարդյունաբերողներին սպասարկող բանավան։ Այլ բան է, որ ապաշնորհ կառավարիչները բնության հետ ներդաշնակ ու հարատև ապրելու և զարգանալու արդեն իսկ կայացած հնարավորությունները խրախուսելու փոխարեն՝ ամեն կերպ աջակցում են կասկածելի ծագման օֆշորային տարաբնույթ հանքարդյունահանողների։

4․ Եվ վերջապես՝ նատրիումի ցիանիդի միջոցով կույտային տարրալվացման եղանակի կիրառման մասին, որն ուղղակիորեն կապված է լուրջ առաջնային և երկրորդային ռիսկերի հետ, իսկ վերջիններս շատ դեպքերում անկառավարելի են և անվերահսկելի: Առաջնային ռիսկերի թվին են դասվում՝ հրդեհները ցիանիդի պահեստներում, տեխնիկական կառույցների վթարները, թունավոր լուծույթների արտահոսքերը, բնական աղետները, ահաբեկչական և ռազմական գործողություններն ու այլ նմանատիպ դժբախտ պատահարները, որոնց հետևանքները կարող են շատ ծանր լինել ինչպես մարդկանց, այնպես էլ բնական միջավայրի համար:

Ինչ վերաբերում է երկրորդային ռիսկերին, ապա դրանք իրենց բնույթով շատ ավելի բարդ են, որոնց բացասական ազդեցությունը շարունակվում է հավերժ: Գործունեության ընթացքում ոսկի և արծաթ պարունակող հանքաքարը մանրացվում է, ինչի հետևանքով ազատվում են դրա կազմի մեջ մտնող բոլոր տարրերը, կամ մետաղական և ոչ մետաղական միացությունները: Այդ զանգվածը մշակվում է ջրի և ցիանիդի խառնուրդով, և քիմիական ռեակցիայի արդյունքում ոսկին անջատվում է:

Սակայն ցիանիդը ռեակցիայի մեջ է մտնում ոչ միայն ոսկու, այլ նաև հանքաքարի մեջ պարունակվող ու ազատված բազմաթիվ այլ տարրերի և ծանր մետաղների հետ, ինչի արդյունքում առաջանում են նիտրատներ ու այլ քիմիական միացություններ: Ամուլսարի դեպքում հանքաքարի մեջ ոսկուց ավելի շատ պարունակվում են բազմաթիվ ծանր մետաղներ՝ կոբալտ, պղինձ, երկաթ, նիկել, սնդիկ, ցինկ, վոլֆրամ, բիսմութ, քրոմ, կապար, ինչպես նաև վնասակար թունավոր տարրեր` մկնդեղ, սելեն, թելուր, բերիլիում, կադմիում, որոնք մնալով կորզաթափոնների մեջ՝ հետագայում կաղտոտեն, կվտանգեն ինչպես բնական միջավայրն ու մարդկանց առողջությունը, այնպես էլ էկոհամակարգերը:

Այս եղանակը կիրառվում է ոչ թե նրա համար, որ անվտանգ և նորագույն է, այլ այն պատճառով, որ միայն ցիանադային տարրալվացման եղանակով է հնարավոր կորզել ոսկի՝ Ամուլսարի նման խիստ ցրված մանրահատիկներով և շատ փոքր (մոտ 0,7 գրամ/տոննա) ոսկու պարունակություն ունեցող հանքերից։ Հենց ցիանիդի միջոցով, քանի որ միայն նրա օգնությամբ է հնարավոր ավելի շատ փող աշխատել: Իսկ Կոստա Ռիկայի Միրամար (Miramar) բնակավայրի հարևանությամբ շահագործվող Բելլավիստա (Bellavista) հանքավայրում մոտ 10 տարի առաջ կատարվածն ակնհայտ ցույց է տալիս, թե ինչ տեխնիկական խնդիրներ ու արտահոսքեր կարող են լինել Արփա գետի ափին և Գնդեվազից ընդամենը 1000 մետր հեռավորության վրա նախատեսվող ցիանիդային հարթակում։

Մանավանդ, որ մեր դեպքում գործ ունենք շատ ավելի մեծ ծավալների հետ, իսկ գործունեությունն իրականացվելու է սեյսմավտանգ, տեկտոնապես շատ ակտիվ ու սողանքային գոտիում։ Հողի տարեկան մի քանի միլիմետր տեղաշարժը բավարար կլինի, որ ամբողջ պաշտպանական շերտերն ու կառուցվածքները զրկվեն իրենց կայունությունից և դառնան էկոլոգիական աղետի աղբյուր ողջ Վայոց Ձորի։

Այս ամենը պարզապես տարածքների կորուստ չի նշանակում, որտեղից կարելի է, օրինակ, տարհանել բնակչությանը, ինչպես արվեց Չեռնոբիլի աղետից հետո։ Սա նաև նշանակում է գյուղատնտեսական, տուրիզմի, թեթև արդյունաբերության առկա և պոտենցիալ հնարավորությունների ոչնչացում։

Համահայկական բնապահպանական ճակատը ևս մեկ անգամ ընդգծում է, որ նորաոճ տերմինները, անվանումներն ու միջազգային ֆինանսական հաստատությունների խիստ ընդհանրական չափորոշիչներին արվող հղումները չեն կարող երաշխավորել Ամուլսարի ծրագրի վերոնշյալ անկառավարելի ռիսկերը, որոնց մասին մշտապես խուսափում է խոսել Լիդիանը՝ փոխարենն ուռճացնելով ոչ մեծ կարևորություն ունեցող հարցեր։

Ամուլսարում շինարարությունը սկսվել է 2016-ին, ոսկու արդյունահանումը ակնկալվում է սկսել 2018 թ. առաջին եռամսյակում: