Հարավային Կովկասը կարող է վերափոխվել. միլիարդատեր Բիձինա Իվանիշվիլիի գլխավորած «Վրացական երազանք» կոալիցիայի հաղթանակը: Իվանիշվիլիին Forbes-ի վիճակագրությունում զբաղեցնում է աշխարհի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակի 153-րդ հորիզոնականը: Իվանիշվիլին գործարար է, ի տարբերություն Սահակաշվիլիի, ով փաստացի Վրաստանը վերածել է թյուրքական աշխարհի, մասնավորապես` Թուրքիայի և Ադրբեջանի, գերին: Հուսանք, որ Վրաստանի նոր կառավարությունը չի հետևի Սահակաշվիլիի քայլերին:
Ադրբեջանում ամեն ինչ նախկինի պես է. չնայած մամուլում տեղ գտած փառաբանող հոդվածներին, ինչ արդեն իսկ անպարկեշտ է, Իլհամ Ալիևի դիրքերն այնքան էլ կայուն չենԼ ՌԴ-ի և bp-ի հետ հարաբերությունների վատանալուց հետո, Բաքուն կարող է հանդես գալ որպես հերթական արաբական երկիր` իր բոլոր հետևանքներով: Հիմա Ալիևին շատ պետք կլիներ փոքրիկ, հաղթանակ բերող պատերազմ, ընդ որում, կապ չունի, թե ում հետ: Սակայն, ցավոք, Ադրբեջանի ԶՈւ-ի վիճակը, չնայած մեծ քանակությամբ գնվող ռազմատեխնիկայի, հաղթանակի երաշխիքներ չի տալիս: Ապարդյուն են նաև Ալիևի հույսերը` Իրանի դեմ ԱՄՆ ռազմական օպերացիայի վերաբերյալ: Կարող է ստացվել Սիրիայի պարագայում, սակայն Բաքվին այնտեղ չեն թողնի և առաջինը, ով դա կանի, Թուրքիան է:
Անցնող տարում ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում ոչինչ չի փոխվել, չնայած ԵԱՀԿ ՄԽ-ի համանախագահների` ինչ-ինչ նոր առաջարկների մասին հայտարարությունների: Սակայն, եթե մինչև 2012թ օգոստոստոս դեռևս բանակցությունների որոշակի հույսեր կային, ապա Ռամիլ Սաֆարովի արտահանձնումից հետո, բանակցային նորմալ գործընթացը կասեցվել է: Ընդհանուր առմամբ, նմանատիպ որևէ բանը սպասելի էր, ոչ թե Սաֆարովի ազատազրկումը, այլ առհասարակ, որև բան, որը կդադարեցներ բարձր մակարդակում հանդիպումները: Պետք է ընդգծել է, որ ՀՀ նախագահը երբեք էլ առանձնապես չի ձգտել Իլհամ Ալիևի հանդիպումների, արդարացիորեն ենթադրելով, որ խոսելու բան չկա: Ալիևը պետք է պայմանավորվի ԼՂՀ նախագահի հետ և մոտ ապագայում հենց այդպես էլ կլինի:
Առայժմ միջազգային հանրության դիրքորոշումները Ադրբեջանի նախագահի հարցում ամորֆ են, և եթե իրերն իրենց անուններով կոչենք, ապա այն հանցավոր է: Ալիևը մի ամբողջ ազգ ադրբեջանի թշնամի է կոչել: Իսկ միջազգային հանրությունը պարզապես «մեղորեն մատ է թափ տալիս»: Նույն կերպ էլ այն վարվեց Սաֆարովի արտահանձնման ժամանակ` քննադատական «հերթապահ» արտահայտություններ շռայլելով:
Իսկ Հայաստանը մինչ այդ պատրաստվում է նախագահական ընտրությունների: Ի դեպ, 2013-ին նախագահական ընտրություններ տեղի կունենան Հարավայի Կովկասի բոլոր 3 երկրներում: Եթե Հայաստանի և Ադրբեջանի պարագայում արդյունքերը կարելի է մոտավորապես կանխատեսել, ապա Վրաստանի դեպքում դա մի փոքր բարդ կլինի: Կարելի է կարծել, որ Իվանիշվիլին կգտնի հարմար թեկնածու, առավել ևս, որ ապագա նախագահը ակնհայտորեն կանի այն, ինչ նրան կասի վարչապետը: Եթե վարչապետը
Հաջորդ տարի ՌԴ-ն կփորձի ամրապնդել իր դիրքերը ամբողջ Կովկասում, չնայած դա բավականին դժվար կլինի: Այժմ Մոսկվայի համար ամենակարևորը Վրաստանին «վերադարձնելն» է: Հետո կարելի է Ադրբեջանի հետ հարցրեը պարզաբանել, մասնավորապես` ՌԼԿ-ի, ղարաբաղյան հակամրատության, խողովակաշարերի հարցում: Թուրքիայի, Իրանի, «արաբական գարնան» ավարտի մասին, մյուս անգամ:
