Հայաստանի Կենտրոնական բանկի հետազոտությունների համաձայն, եկամուտների բաշխման և աղքատության տեսակետից, տնային տնտեսությունների 60 տոկոսը, որոնք դրամական փոխանցումներ են ստանում, վերաբերվում են եկամուտների միջին և բարձր մակարդակով խմբերին, իսկ 40 տոկոսը կազմում են աղքատ և շատ աղքատ տնային տնտեսությունները: Այդ մասին միգրացիայի, դրամական փոխանցումների և սփյուռքի տնտեսական ու սոցիալական ազդեցության հարցերով միջազգային համաժողովում ասվում է ՀՀ ԿԲ նախագահի տեղակալ Վաչե Գաբրիելյանի զեկույցում:
Ակնհայտ է, որ դրամական փոխանցումներն ազդում են ամեն ինչի վրա. իրական փոխարժեքի, քանի որ տրանսֆերտների 1 տոկոսով ավելանալը երկարաժամկետ հեռանկարում հանգեցնում է 0.2 տոկոսով իրական փոխարժեքի բարձրացման, այստեղից էլ արտահանումը և ներկրումն ազդում են սպառման և ներդրումների վրա առաջարկի և պահանջարկի հետ միասին:
Դրամական փոխանցումներն ազդել են տնտեսական աճի վրա և համարվում են իրական փոխարժեքի բարձրացման շարժիչ ուժը վերջին հետճգնաժամային տարիներին: Միաժամանակ, դրամական փոխանցումների նվազումը չպետք է հանգեցնի մակրոտնտեսական «հանկարծակի ընդհատման»: Այնպիսի ոչ բավարար զարգացած շուկայում, ինչպիսին Հայաստանն է, դրամական փոխանցումները դժվար է վերահսկել և օգտագործել:
