Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում աշխատանքային այցով գտնվող Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը Մահմուդ Ահմադինեժադի հետ հանդիպումից հետո, Թեհրան ժամանած այլ երկրների ղեկավարների հետ, «Վահդաթ» համալիրում մասնակցել է Նովրուզի տոնակատարությանը և հանդես եկել շնորհավորական խոսքով, որում մասնավորապես ասել է. «Ուրախ եմ ներկա գտնվել Նովրուզի միջազգային երկրորդ տոնակատարության այս գեղեցիկ և, հիրավի, խորհրդանշական արարողությանը:
Նովրուզի տոնն իր գեղեցիկ ու բարի ավանդույթներով և ծեսերով հազարամյակների ընթացքում յուրաքանչյուր գարուն նշվում է մեր տարածաշրջանում` ջերմ ու բարեկամական մթնոլորտում միավորելով տարբեր ժողովուրդների:
«Նովրուզ» բառն իր մեջ խորհուրդ ունի։ Այն նշանակում է «նոր օր», ինչն ազդարարում է գարնան գալուստը, կյանքի զարթոնքը: Հենց այդ օրերին է, որ բնությունն իրապես արթնանում է, և ամեն ինչ սկսվում է նորից. ահա թե ինչպես է հնագույն քաղաքակրթություն ունեցող Իրանի ժողովուրդը պատկերել ու արժևորել կյանքի հավերժականությունը։ Այս հավաքը նաև տարբեր քաղաքակրթությունների միջև երկխոսության, միջմշակութային համագործակցության և փոխըմբռնման խրախուսման գեղեցիկ դրսևորում է:
Գարնանային զարթոնքի ծեսը հոգեհարազատ է նաև մեզ` հայերիս։ Տյառնընդառաջը, որ հայկական հնագույն տոներից է, ավանդույթի համաձայն նշվում է փետրվարի 14-ին: Թեև տոնը ձմռանն է, սակայն այդ օրն արդեն զգացվում է գարնան շունչը, և, ըստ մեր պապերի հնագույն պատկերացումների, տոնը մեղմում է ցուրտը և ազդարարում գարնան սկիզբը։ Տոնը խորհրդանշում է լույս, ջերմություն, երիտասարդություն, սեր, պտղաբերություն և օրհնանք է բերում նորապսակ զույգերին:
Բացի այդ, 301 թվականին քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն աշխարհում առաջինն ընդունած մեր հավատավոր ժողովրդի գլխավոր տաղավար տոնը Սուրբ Զատիկն է` մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարությունը, և ակնհայտ է նրա ծիսակարգի նմանությունը Նովրուզի ծեսերի հետ: Տոնի ընթացքում հայերն էլ իրենց տոնական սեղանները զարդարում են հավիտենականության խորհրդանիշը հանդիսացող գունավոր հավկիթներով և բնության վերածնունդի խորհուրդն արտահայտող նորածիլ բույսերով: Սրանք ընդամենը մի համեստ օղակն են ընդհանրությունների այն մեծ շղթայի, որը դարերի ընթացքում ձևավորվել է Հայաստանի, Իրանի և մեր տարածաշրջանի այլ ժողովուրդների միջև։ Հենց դրանք են կազմել հայիրանական դարավոր դրացիության ու բարեկամության ամուր հիմքերը, որ Հայաստանի անկախացումից ի վեր վերածվեցին երկու պետությունների միջև լիարժեք գործընկերային միջպետական հարաբերությունների»:
