Հայաստանի եւ, առհասարակ, հայ ժողովրդի հանդեպ Ադրբեջանի քաղաքականությունը վերջին 20 տարիների ընթացքում եթե անգամ փոփոխվում է, ապա միայն դեպի վատը. դրանից վատ էլ ու՞ր: Ահա այդպիսի «էլ ուր»-ով սկսվեց 2009 թվականը: Ադրբեջանի նախագահի «չենք տա, կվերադարձնենք եւ այլն»-ի մասին ամանորյա ելույթից հետո սկսեց ակտիվորեն տարածվել Ռուսաստանի կողմից Հայաստանին վաճառված $800 միլիոնի սպառազինության մասին պատմությունը...

2008թ. դարձավ Հարավային Կովկասի վերաձեւման տարի: Հարավային Օսեթիայի դեմ Վրաստանի սանձազերծած «հնգօրյա պատերազմից» հետո պարզ դարձավ, որ տարածաշրջանում նոր բաժանարար գծեր են նախանշվում: Հավանաբար, ինքն էլ չցանկանալով դա, Վրաստանի նախագահը «թագավորական» նվեր մատուցեց ՌԴ-ին, որը վաղուց էր հարմար առիթի սպասում ԱՄՆ-ից ռեվանշ վերցնելու համար` Կովկասի հակամարտությունների հանգուցալուծման մեջ չափազանց խորը ներթափանցման համար: Արդյունքում ավելի մեծ խառնաշփոթ ստացվեց, որտեղ նույնիսկ «ամենահմուտ» պետությունները չկարողացան որեւէ բան որսալ: