ԵԱՀԿ Մինսկի խումբն երկու օրում հանդես եկավ երկու, գրեթե նույնատիպ հայտարարություններով: Հայտարարությունները գրեթե միատեսակ են եւ, խոստովանեմ, առաջինն, ինչ մտքիդ է գալիս, թե ինչի համար է դա արվում: Մեծ հաշվով, ցանկացած նման հայտարարություն ընդունված գործելակերպ է կարգավորման նման ձեւաչափում: Ժամանակ առ ժամանակ հարկավոր է ցուցադրել սեփական անփոխարինելիությունն ու աշխատանքի պատրանք ստեղծել: Իսկ այն, որ միջնորդների գործունեությունը վաղուց ի վեր ձեւական բնույթ է կրում, միայն ծույլը չի տեսնի: Սակայն աչքի է ընկնում ԵԱՀԿ ՄԽ ելույթների հաճախականությունը` փաստորեն սա մեկ ամսվա ընթացքում` փետրվարի 19-ից ի վեր արդեն երրորդ հայտարարությունն է:

Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի ազդեցությունը ընդհանրապես Հայաստանի տնտեսության եւ քաղաքացիների սոցիալական վիճակի վրա արդեն զգալի է, հատկապես, բնակչության զբաղվածության հարցում: Այսօր արդեն աշխատանքի տեղավորման մի շարք առաջատար գործակալություններ արդեն սկսել են ահազանգել. աճող պահանջարկին զուգընթաց աշխատանքային շուկայում նկատվում է առաջարկի գրեթե կրկնակի կրճատում:

2008թ. դարձավ Հարավային Կովկասի վերաձեւման տարի: Հարավային Օսեթիայի դեմ Վրաստանի սանձազերծած «հնգօրյա պատերազմից» հետո պարզ դարձավ, որ տարածաշրջանում նոր բաժանարար գծեր են նախանշվում: Հավանաբար, ինքն էլ չցանկանալով դա, Վրաստանի նախագահը «թագավորական» նվեր մատուցեց ՌԴ-ին, որը վաղուց էր հարմար առիթի սպասում ԱՄՆ-ից ռեվանշ վերցնելու համար` Կովկասի հակամարտությունների հանգուցալուծման մեջ չափազանց խորը ներթափանցման համար: Արդյունքում ավելի մեծ խառնաշփոթ ստացվեց, որտեղ նույնիսկ «ամենահմուտ» պետությունները չկարողացան որեւէ բան որսալ: