2009թ. ապրիլը Թուրքիայում կարող է ամենալարվածը լինել վերջին մի քանի տասնամյակների համար: Այդ էլ քիչ է, մարտի 29-ին երկրում տեղի կունենան տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններ, որոնք կարող են վերջնականապես հաստատել իսլամիստների իշխանությունը: Համենայնդեպս, վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը դրա հետ կապված մեծ հույսեր ունի: Բայց ընտրություններից հետո Անկարա է ժամանելու ԱՄՆ նախագահ Բարակ Օբաման, իսկ հետո` ապրիլի 24... Իսկապես, անհանգստանալու առիթ կա: Բայց ամեն ինչ իր հերթին:

Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի ազդեցությունը ընդհանրապես Հայաստանի տնտեսության եւ քաղաքացիների սոցիալական վիճակի վրա արդեն զգալի է, հատկապես, բնակչության զբաղվածության հարցում: Այսօր արդեն աշխատանքի տեղավորման մի շարք առաջատար գործակալություններ արդեն սկսել են ահազանգել. աճող պահանջարկին զուգընթաց աշխատանքային շուկայում նկատվում է առաջարկի գրեթե կրկնակի կրճատում:

2008թ. դարձավ Հարավային Կովկասի վերաձեւման տարի: Հարավային Օսեթիայի դեմ Վրաստանի սանձազերծած «հնգօրյա պատերազմից» հետո պարզ դարձավ, որ տարածաշրջանում նոր բաժանարար գծեր են նախանշվում: Հավանաբար, ինքն էլ չցանկանալով դա, Վրաստանի նախագահը «թագավորական» նվեր մատուցեց ՌԴ-ին, որը վաղուց էր հարմար առիթի սպասում ԱՄՆ-ից ռեվանշ վերցնելու համար` Կովկասի հակամարտությունների հանգուցալուծման մեջ չափազանց խորը ներթափանցման համար: Արդյունքում ավելի մեծ խառնաշփոթ ստացվեց, որտեղ նույնիսկ «ամենահմուտ» պետությունները չկարողացան որեւէ բան որսալ: