2,5 րոպե ծանրորդի հետ

14 տարեկան էի, ու առաջին մրցմանն էի մասնակցում Ավստրալիայում: Հիշում եմ, ոնց էի հուզվել ու հարթակի վրա վախեցած դողում էի:

Այո, ես ձախլիկ եմ, բայց գեղեցիկ եմ գրում:

Մի քանի ամիս առաջ, երբ հավաքի էինք Աբովյանում ու ավտոբուսով գնացի Երևան:

Երևի 400 դրամ:

Մեկ-մեկ:

Չգիտեմ:

82,5 կգ:

Որ մի օր կարող են շատ ուրախ լինել, բայց մյուս օրն այնքան վատ վարվեն հետդ, որ զարմանաս:

Նմանություն չգիտեմ, բայց տարբերություններ շատ ունեն: Հայերը շատ շնորքով են:

Հեռուստացույց շատ չեմ նայում: Ավելի շատ կինոներ եմ դիտում:

Չգիտեմ:

Պեկինի:

Պառկեմ ու կինո նայեմ: Հանգստանում եմ նաև մեքենա քշելով:

«Առյուծ արքան»

Չեմ տեսել:

Ամերիկայի ընկերներիս:

Օլիմպիական չեմպիոն դառնալ:

Պապիկիս անունն է:

Ուտելիքի վրա:

Պետավտոտեսուչն անիմաստ կանգնեցնում է մեքենան:

Մայրիկս: