Պաշտոնական Երեւանը պետք է միաժամանակ ճանաչի ինչպես Կոսովոն, այնպես էլ ԼՂՀ-ն

PanARMENIAN.Net - Հայաստանի Հանրապետության կարեւորագույն խնդիրը արտաքին քաղաքականության ոլորտում ԼՂՀ ազատագրված տարածքների բնակեցման համահայկական խնդրի իրականացման օրից ի վեր պետք է դառնա աջակցությունը բուն ԼՂՀ-ի առանձին արտաքին քաղաքականության կայացմանը: Այդ մասին PanARMENIAN.Net ին տված հարցազրույցում հայտարարել է «Միտք» վերլուծական կենտրոնի նախագահ, պատմական գիտությունների թեկնածու Էդուարդ Աբրահամյանը: Նրա խոսքերով, արդեն տարիներ շարունակ ընթացող այսպես կոչված հայ-ադրբեջանական խորհրդակցությունները ղարաբաղյան հակամարտության կարագվորման շուրջ ոչ մի բանի չբերեցին եւ չէին կարող բերել, քանի որ, ինչպես ցույց է տալիս պատմությունը, բանակցությունները միայն այն ժամանակ են օգուտ բերում, երբ կողմերից մեկը տապալված է մյուսի կողմից:



«Մեր դեպքում, 1994թ. նման բան, ցավոք, տեղի չունեցավ: Իսկ այսօր, համաշխարհային պրակտիկայում «Կոսովոյի նախադեպի» ստեղծումից հետո, պաշտոնական Երեւանը պետք է միաժամանակ ճանաչի ինչպես Կոսովոն, այնպես էլ ԼՂՀ-ն, եւ ակտիվորեն, համապետական առումով աշխատի այն տարածքների բնակեցման ուղղությամբ, որոնք ԼՂՀ ինքնակառավարման ներքին մարմինների ենթակայության տակ են: Միայն այդ դեպքում, ստեղծելով ԼՂՀ-ի խիտ բնակեցման գործոն, հնարավոր կլինի կանխել մոտեցող պատերազմը ԼՂՀ-ի եւ Ադրբեջանի միջեւ»,- ասել է նա:



Նրա խոսքերով, Հայաստանի արտաքին քաղաքականության երկրորդ եւ կարեւորագույն խնդիրը պետք է լինի ոչ միայն համագործակցությունը ՆԱՏՕ-ի, այլ նաեւ Շանհայի համագործակցության կազմակերպության (ՇՀԿ) հետ, որը նույնպես դառնում է աշխարհի խոշոր ռազմական քաղաքական դաշինքներից մեկը եւ լուրջ հեռանկարներ ունի դառնալու ՆԱՏՕ-ի հակակշիռը: «Բացի այդ, մեր հարեւան Իրանը արդեն հայտարարել է ՇՀԿ-ին անդամակցելու ցանկության մասին, այլ կերպ ասած, ՇՀԿ-ն մեզ շատ ավելի մոտ է, քան ՆԱՏՕ-ն: Ավելին, դառնալով այդ կազմակերպության մասնակիցը, հնարավոր է նաեւ Երեւանի ակտիվ մասնակցությունը միավորող գլոբալ տնտեսական նախագծերին: Ավելին, քազի եւ նավթի բազում ասիական արտահանողների համար մենք միանգամայն կարող ենք դառնալ այլընտրանքային ոչ արեւմտամետ (ինչպիսին Ադրբեջանն է) պետություն, որը կկարողանա էներգակիրների տարանցման ֆունկցիաներ կատարել: Սակայն դա չի նշանակում, թե մենք պետք է հակադրվենք ՆԱՏՕ-ին` հակառակը: Անհրաժեշտ է իրատեսորեն գնահատել այժմյան իրավիճակը մերձավորաեւելյան ու միջինասիական տարածաշրջաններում եւ հասկանալ թե որ դաշինքի հետ համագործակցելն է շահավետ»,- ընդգծել է Աբրահամյանը:



Նա նաեւ նշել է, որ մյուս ոչ պակաս կարեւոր խնդիրն է ռազմավարական առումով այն երկրների հետ կապերի ամրապնդումը, որոնք հանդիսանում են Հայաստանի ռազմաքաղաքական գործընկերները: «Զուր չէ, որ շատ արեւմտյան փորձագետներ համարում են, որ տարածաշրջանում միայն Հայաստանը կարող է ռազմակաքաղաքական գործընկեր լինել: Որպես պետություն եւ որպես ազգ ինքնբավության հասնելու համար, մենք պետք է ձերբազատվենք «ջախջախված եւ անզոր ժողովրդի» բարդույթից, միայն այդ դեպքում մենք կունենանք կենսունակ արտաքին քաղաքական նախագծեր, ուղղված հայ պետականության ազդեցության զորացմանը Կովկասյան տարածաշրջանում»,- ասել է Էդուարդ Աբրահամյանը:

Հարցազրույցի տեքստն ամբողջությամբ