Եվրոպայի 50 կուսակցության երիտթևերը միավորող կառույցը Ցեղասպանությունը դատապարտող հայտարարություն է տարածել

Եվրոպայի 50 կուսակցության երիտթևերը միավորող կառույցը Ցեղասպանությունը դատապարտող հայտարարություն է տարածել

PanARMENIAN.Net - Եվրոպայի ժողովրդավարական երիտասարդական համայնք կազմակերպության (DEMYC) գործադիր մարմինն այսօր` մարտի 23-ին, ընդունել է Հայոց ցեղասպանությունը դատապարտող պաշտոնական հայտարարություն, տեղեկացրել է ՀՀԿ երիտասարդական կազմակերպության նախագահ Կարեն Ավագյանը:

«Հայտարարության մեջ, մասնավորապես, դատապարտվում է Օսմանյան Թուրքիայի կողմից 1894-1923 թվականների Հայոց ցեղասպանությունը, հատուկ կազմակերպված էթնիկ զտումները, ինչպես նաև Թուրքիայի ժխտողականությունը` կոչ անելով Ցեղասպանություն իրականացրած երկրին առերեսվել պատմության հետ»,- ասել է նա, գրում է Tert.am-ը:

Կարեն Ավագյանը նաև նշել է, որ DEMYC-ի ներկայացուցիչները ապրիլի 23-26-ը լինելու են Երևանում, որտեղ կայանալու է DEMYC-ի խորհրդի հավաքը, ներկայացուցիչները մասնակցելու են Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի բոլոր միջոցառումներին և այդ հավաքի ընթացքում Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության երիտասարդական կազմակերպության կողմից ներկայացվելու է Հայոց ցեղասպանությունը դատապարտող բանաձև:

Պատգամավորի խոսքով, սա փաստացիԵվրոպայի երիտասարդների առաջին արձագանքն է Հայոց ցեղասպանությանը. «Ուրիշ որևէ ձևաչափ ես չեմ հիշում, որ երիտասարդական կազմակերպություններն այսպիսի կոշտ դիրքորոշում հայտնեն Թուրքիայի վերաբերյալ և իրենց մասնակցությամբ ամրապնդեն այս հայտարարությունը»:

DEMYC-ը միավորում է մոտավորապես հիսուն երկրի կուսակցությունների երիտասարդական թևեր: Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության երիտասարդական կազմակերպությունը եվրոպական այս կառույցում ներկայացված է փոխնախագահի պաշտոնով:

Հայոց ցեղասպանություն

Հայոց ցեղասպանությունը, որն իրագործվել է Օսմանյան կայսրությունում 1915-1923թթ., XX դարի առաջին ցեղասպանությունն էր, որի նախաձեռնողները երիտթուրքերն էին: Ցեղասպանության ժամանակ ոչնչացվեց վեց հայկական վիլայեթների բնակչությունը` մոտ 1,5 մլն հայ: Եվս կես միլիոնը սփռվեց աշխարհով մեկ` սկիզբ դնելով հայկական Սփյուռքին:

Դեռևս Ցեղասպանության իրագործման տարիներին` 1915-23թթ. տերությունները ընդունեցին հայերի կոտորածը դատապարտող բանաձևեր: ԱՄՆ-ն երեք անգամ (1916, 1919, 1920) նմանատիպ բանաձևեր է ընդունել, սակայն դա չկասեցրեց Օսմանյան կայսրության գործողությունները: 1915թ. Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան և Ռուսաստանը հանդես եկան համատեղ հռչակագրով` դատապարտելով հայերի բնաջնջումը:

Աշխարհի շատ երկրներ և ազդեցիկ միջազգային կազմակերպություններ ճանաչել և դատապարտել են Հայոց ցեղասպանությունը: Պաշտոնապես առաջինը Հայոց ցեղասպանությունն ընդունել և դատապարտել է Ուրուգվայը 1965թ-ին: Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել են նաև Եվրոպայի Խորհուրդը, Եվրախորհրդարանը, ՄԱԿ-ի խտրականության կասեցման և փոքրամասնությունների պաշտպանության կանխարգելման ենթահանձնաժողովը, ՄԱԿ-ի ռազմական հանցագործությունների գծով հանձնաժողովը, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը: Հայերի ոչնչացումը պաշտոնապես ցեղասպանություն են ճանաչել Ֆրանսիան, Ավստրիան, Իտալիան, Գերմանիան, Բելգիան, Լյուքսեմբուրգը, Շվեդիան, Նիդերլանդները, Շվեյցարիան, Ռուսաստանը, Լեհաստանը, Լիտվան, Հունաստանը, Սլովակիան, Կիպրոսի Հանրապետությունը, Լիբանանը, Ուրուգվայը, Արգենտինան, Վենեսուելան, Չիլին, Բոլիվիան, Կանադան, Վատիկանը, Բրազիլիան, Լյուքսեմբուրգը, Գերմանիան, Պարագվայը, Սիրիան և ԱՄՆ-ի 45 նահանգ:

Բելգիայում և Շվեդիայում Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար քրեական պատասխանատվություն է սահմանված (45 հազար եվրո տուգանքից մինչև 1 տարվա ազատազրկում): 2006թ. հոկտեմբերի 12-ին Ֆրանսիայի խորհրդարանն օրինագիծ ընդունեց, որի համաձայն Հայոց ցեղասպանության ժխտումը կքրեականացվի, ինչպես Հոլոքոսթը:

Ժամանակակից Թուրքիան ժխտում է Հայոց ցեղասպանության պատմական փաստը և վարում է այդ փաստի ժխտման ներքին և արտաքին քաղաքականություն: Թուրքական պետության գործողությունները ներկայացվում են որպես «բռնագաղթ»` հայերի անվտանգությունն ապահովելու նպատակով: Հայոց ցեղասպանության ճանաչման անհրաժեշտության մասին խոսում են միայն առանձին թուրք մտավորականներ, որոնց թվում են պատմաբան Թաներ Աքչամն ու Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Օրհան Փամուկը:

 Ուշագրավ
Շենքի շուրջբոլորը ոստիկանությունը պատնեշներ է տեղադրել
«Ամեն բնակչի կողքին 15 ոստիկան է կանգնած, անձնագրով են ներս թողնում միայն Կիրանցի բնակիչներին»,–ասել է վարչական ղեկավարը
Որոշ դեպքերում անձանց ազատությունից զրկելիս չեն ներկայացվում նրանց ազատությունից զրկելու հիմքերն ու պատճառները
---