Ձյուդոն, համեմատած մի շարք մարզաձևերի հետ, Հայաստանում ավելի երիտասարդ է: Չնայած դրան, այն արագ տարածվեց մեր երկրում, և այս մարզաձևով սկսեցին զբաղվել շատ պատանիներ:

Հավակնորդների մրցաշարում Լևոն Արոնյանին հաղթելու համար շատ քիչ բան չբավականացրեց՝ 0,5 միավոր և մի քիչ հաջողություն: Այս անգամ էլ հայկական շախմատի առաջատարը պատրաստ էր, սակայն նման մեծ մրցաշարում հաղթելու համար միայն դա բավական չէր:

«Արարատը» մի գաղափարախոսություն էր, որով ապրում էին բոլորը: Ֆուտբոլիստներն իրենց հետևից տանում էին հարյուրհազարավոր երկրպագուների, իրենց ցուցադրած խաղով նրանք կարողանում էին օրեր շարունակ մեծ ուրախություն ու հպարտություն պարգևել բոլորին:

Միայն հաղթելուց հետո ես զգում դրա գինը և ձգտում ես կրկին բարձրունքում լինել: Հաղթելը պարզապես անհրաժեշտություն է դառնում: Այդպես եղավ նաև «Արարատի» հետ: Գավաթին տիրանալուց հետո թիմը հասկացավ, որ այն ինչ մի քանի տարի առաջ երազանք էր թվում, կարող է իրականանալ մեծ ջանքերի ու համառության շնորհիվ: Խաղացողներից շատերն են խոստովանում, որ եթե չնվաճեին Գավաթը, դժվար թե կարողանային ոսկե մեդալների արժանանալ նաև առաջնությունում: Դա նրանց աստեղային ժամն էր ու այն ձեռքից բաց չթողեցին:

«Արարատը» 1973 թվականին կարողացավ միանգամից տիրանալ երկու բաղձալի կոչման` գավաթակրի և չեմպիոնի: Այս հաջողությունները բացառիկ էին երկու առումով` մինչ այդ հայկական որևէ թիմ նման արդյունք չէր գրանցել և հայկական ֆուտբոլն ունեցավ իր փառավոր էջը, որն «Արարատի» խաղացողները գրեցին իրենց քրտինքով ու տաղանդով:

Դեռ մի քանի տարի առաջ, երբ առաջին անգամ հարցազրույց ունեցանք լեգենդար ֆուտբոլիստ Հովհաննես Զանազանյանի հետ, միանգամից որոշեցինք, որ պետք է անպայման մեծ շարք անել «Արարատ» կոչվող ֆուտբոլային հրաշքի հետ:

Սա արտահայտվում է նաև զուտ մարզական տեսանկյունից` մեր մարզիկների թիվը ձմեռային Օլիմպիադաներին անհամեմատ քիչ է, իսկ մեդալների մասին խոսք լինել չի էլ կարող:

Ենգիբարյանը վերջերս ինսուլտ էր ստացել և երկար ժամանակ գտնվում էր հիվանդանոցում: Հայտնի բռնցքամարտիկի աճյունը հողին կհնաձնվի Լոս-Անջելեսում:

Բացառություն չէր նաև այս տարվա առաջին խոշոր ու կարևոր մրցաշարը` Վեյկ ան Զեեի Տատա Սթիլ փառատոնը: