Եվրամիությունն ամրապնդում է իր դիրքերը տարածաշրջանում

PanARMENIAN.Net - Աֆղանստանի թալիբների հարցը լուծելու անընդունակությունը, Իրաքի ժողովրդավարացման ձախողված փորձը, Կովկասում խաղաղության վերականնման համար աղափարների լիարժեք բացակայությունը հանեցրին նրան, որ ԵՄ-ը սկսում է իր խաղը: Վրացա-հարավօսական հակամարտության կարավորման հաջողված «Սարկոզի-Մեդվեդեւ» ծրաիրն, ըստ էության, դարձավ առաջին իրական ազդանշանն այն բանի, որ եվրոպական քաղաքական ործիչները դադարում են հաշվի նստել ԱՄՆ-ի հետ եւ ցանկանում են ապացուցել, որ հարցերը կարելի է լուծել եւ Հին Աշխարհում սեփական ուժերով:

Այդ կապակցությամբ պետք է հիշեցնել, որ ֆրանսիական, ապա նաեւ բրիտանական եներալները Աֆղանստանում արդեն ուղղակիորեն հայտարարեցին, որ թալիբներին հաղթելը եւ ընդհանրապես Աֆղանստանի պատերազմը շահելն անհնար է: Փաստորեն, եներալները խոստովանել են ՆԱՏՕ-ի թուլությունն ու, ինչն ավելի լուրջ է, ԱՄՆ-ի քաղաքականության սխալականությունը: Բայց դրանք արդեն մանրամասներ են: Շատ ավելի լուրջ է ԵՄ-ում Թուրքիայի անդամության հարցի լուծումը: Ինչպես հայտնի է, Անկարային եվրոպական ընտանիք ընդունելու ամենաակտիվ կողմնակիցը ԱՄՆ-ն էր: Նախաահ Ջորջ Բուշն անամ փորձում էր Թուրքիային ԵՄ մտցնել իր հավատարիմ դաշնակից Մեծ Բրիտանիայի միջոցով: Բայց Ֆրանսիան եւ Գերմանիան զսպեցին այդ րոհը եւ չենթարկվեցին ճնշմանը, ինչը ճիշտ քայլ էր: Ներկայումս Թուրքիան, միայն խոսքերով շարունակելով մնալ ԱՄՆ մարտավարական ործընկերը, իրականում սեփական քաղաքականություն է վարում, որը հաճախ դեմ է նում Վաշինտոնի շահերին:

Բայց Կովկասի վերջին իրադարձությունների հետ կապված, մասնավորապես վրացա-օսական հնօրյա պատերազմի հետ, որը Արեւմուտքում ընդունված է վրացա-ռուսական անվանել, ուժերի վեկտորը փոխվել է: Ներկայումս նախաահ Սահակաշվիլին, շատ լավ հասկանալով, որ օվկիանոսից այն կողմ իր ներդրումն ապարդյուն է, օնության համար դիմում է Եվրոպային, իսկ ավելի ճիշտ` ֆրանսիային: Նախաահ Սարկոզիի եւ արտործնախարար Քուշների այցերը, ըստ երեւույթին, կոչված էին օժանդակելու վրացական նախաահին, որ այդպես անմտորեն հավատացել էր Ջորջ Բուշին: Ճիշտ է, ոչ Ֆրանսիան, ոչ էլ Գերմանիան Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների սրման չեն նա մի փոքրիկ երկրի պատճառով, որն, ի դժբախտություն Սահակաշվիլիի, ոչ մի մարտավարական արժեք չի ներկայացնում: Ըստ էության, ողջ Հարավային Կովկասն այս աշխարհի ուժեղաույնների համար պարզապես մի տարածք է, որով խողովակաշարեր են անցնում, իսկ բնակչությունը` խղճալի, բայց ,ցավոք, անհրաժեշտ իրականություն: Եվրոպացիները ընդհանուր արտահայտություններ են ասում երկխոսության անհրաժեշտության, դիմակայության հրաժարման մասին, ինչը նորմալ լեզվի թարմանությամբ նշանակում է` ինքներդ լուխ հանեք, մեզ մոտ ճնաժամ է եւ հետո ձմեռն է մոտենում: Եթե Ռուսաստանը չօնի հաղթահարել ճնաժամը, ապա էներակիրների հետ հաստատ խնդիրներ չեն լինի:

Ինչ վերաբերում է Թուրքիային, ապա, ԵՄ ընդլայնման ծով կոմիսար Օլլի Ռենի կարծիքով անհրաժեշտ է արաացնել իր` Եվրամիության մեջ լիիրավ անդամի որակավորմամբ ինտերվելու հետ կապված բարեփոխումների անցկացումը: «Ես Թուրքիայից ավելի շատ վճռական քայլեր եմ ակնկալում նրա` Եվրամիություն մտնելու հարցում նախատեսված բարեփոխումների իրականացման ործընթացում: ԵՄ-ն եւ Թուրքիան միեւնույն ուղղությամբ են ործում տնտեսությունների եւ հասարակությունների միավորման համար: Չնայած առաջացող բացասական պահերին, ործընթացն առաջ է նում, եւ ներկա պահին ինտերացիոն դոսյեի յոթ բաժինների ծով բանակցությունները բաց են: Այս տարվա ավարտին բանակցություններ կսկսվեն նոր բաժինների ծով»,- ասել է Ռենը «Թուրքիա-ԵՄ» 5-րդ Բոսֆորյան կոնֆեռանսին:

Լիովին հնարավոր է, որ հենց ԵՄ մոտալուտ անդամության հույսերով կարելի է բացատրել Թուրքիայի ակտիվությունը ղարաբաղյան հակամարտության կարավորման ործում, էլ չենք ասում Հայաստանի հետ եթե ոչ հարաբերությունների, ապա ոնե երկխոսության կարավորման փորձի մասին: Դա Ռեջեպ Թայիպի կառավարությանը զալի քաղաքական առավելություններ կբերի, չնայած Քրդական աշխատավորական կուսակցության (ՔԱԿ) հետ ձձված եւ անարդյունք պատերազմին: Ձձված «հակաահաբեկչական» օպերացիան կարող է ավարտվել պարզապես Հյուսիսիային Իրաքի մի հատվածի բռնակցմամբ, ինչն իր հերթին նոր պատերազմի կհանեցնի տարածաշրջանում, որից Թուրքիային անամ ԱՄՆ-ի եւ նույն Եվրոպայի օնությամբ շատ դժվար կլինի դուրս ալ:

Կարինե Տեր-Սահակյան