ԵՄ-ն ի դեմս Ֆրանսիայի փորձում է Հարավային Կովկասից դուրս մղել Ռուսաստանին, հնարավոր է` նաև ԱՄՆ-ին

PanARMENIAN.Net - Միջնորդներին կարելի է հասկանալ. աշխարհին, մասնավորապես ԱՄՆ-ին և ԵՄ-ին հիմա բացարձակ չի հետաքրքրում Ղարաբաղը, ահա նրանք փորձում են վերակենդանացնել բոլորի համար անկարևոր գործընթացը և արդարացնել իրենց գոյությունը:

ԱՄՆ-ը ոչ մի կերպ չի կարող գլուխ հանել ոչ իր տնտեսական քաղաքականությունից, ոչ Իրաքում և Աֆղանստանում շարունակվող պատերազմից: ԵՄ-ն խրվել է Լիբիայում և պատրաստվում է խրվել Սիրիայում: Իսկ Արցախի Հանրապետության անկախության 20-ամյակը հասկացնել տվեց նույնիսկ ամենակասկածող քաղաքական գործիչներին մի պարզ ճշմարտություն. անցյալին վերադարձ չի լինի և ոչ մի հիմնարար սկզբունք չի օգնի Ադրբեջանին վերադարձնել այն, ինչ երբեք նրան չի պատկանել: Ի դժբախտություն համանախագահների, ոչ մի կոնկրետ պայմաններ, ուղղված հրադադարի ամրապնդմանը և հիմնարար սկզբունքների ճանաչմանը, չեն կարող փոխել արդեն գոյություն ունեցող իրականությունը: Միակ բանը, որը կարող է արմատապես փոխել իրավիճակը, Ադրբեջանի կողմից իր դիրքորոշումը վերանայելն է, որն ավելի է հեռացնում խաղաղության հաստատումը, որովհետև կարգավորման մասին հարկ չի լինում խոսել: Բաքուն կարծում է, որ կարգավորում նշանակում է ԼՂՀ-ն վերադարձնել Ադրբեջանի իրավասության տակ: Հայաստանը միջազգային հանրության աչքում երբեք չի եղել հակամարտող կողմ:

Հակամարտության կողմը Լեռնային Ղարաբաղն է: Ադրբեջանական ԶԼՄ-ներից բացի ոչ ոք աշխարհում չի օգտագործում «հայ-ադրբեջանական հակամարտություն» տերմինը:

Ինչ վերաբերվում է Ֆիլիպ Լեֆորին, ապա նա ֆրանսիացի դիվանագետ է ավելի քան 20-ամյա փորձով, ով իր կարիերայի մեծ մասը նվիրել է Կովկասում և Ռուսաստանում աշխատանքին: Հատուկ ներկայացուցչի պաշտոնում նա փոխարինել է Պիեր Մորելին և Պիտեր Սեմնեբիին 2011-ի սեպտեմբերի 1-ից 2012-ի հունիսի 30-ն ընկած շրջանում: Նրա նշանակման մասին որոշումն ընդունվել է արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության հարցերով ԵՄ Գերագույն ներկայացուցիչ Քեթրին Էշթոնի առաջարկով: «Ֆիլիպ Լեֆորն իդեալական ընտրություն է, և նրա նշանակումը թույլ կտա բարձրացնել ԵՄ դերն այս զգայուն տարածաշրջանում»,- ասել է նա: «Այս պաշտոնը շատ կարևոր է, քանի որ ԵՄ-ն մեծ նշանակություն է տալիս տարածաշրջանին, որը մեծ նշանակություն ունի տնտեսական և մշակութային զարգացման համար խաղաղության վերջնական հաստատումից հետո»,- ասել է Լեֆորը` նշելով, որ ԵՄ-ն աջակցում է ինչպես Հայաստանին, այնպես էլ Ադրբեջանին:

Միաժամանակ, հենց ֆրանսիացի դիվանագետի նշանակումը` որպես Հարավային Կովկասում ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ, ունի որոշակի նշանակություն: Ֆրանսիայից ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահ Բերնար Ֆասյեն, դատելով ամեն ինչից, ավարտում է իր առաքելությունը: Լեֆորի նշանակումը կարող է նշանակել կամ Ֆրանսիայի ավելի լայն ներկայություն Հարավային Կովկասում կամ ԵՄ-ում համանախագահ երկրի փոխարինման հնարավորություն: Ճիշտ է, դժվար է պատկերացնել, որ ԵՄ-ն իր խնդիրներով կարող է ակտիվ և արդյունավետ մասնակցել Մինսկի խմբի աշխատանքին: Մյուս կողմից, Մինսկի համաժողովի գրեթե բոլոր երկրներն արդեն հանգում են հակամարտության լուծման ներկա առաջարկների անարդյունավետության մասին եզրակացության: Վերջ ի վերջո, ԵԱՀԿ ՄԽ-ին հաջողվել է թույլ չտալ նոր պատերազմ Ադրբեջանի և ԼՂ միջև: Ով գիտի, թե ինչ կարող է պատահել, եթե Ֆրանսիան տարածաշրջանում գնա ավելի «խորը ներթափանցման»: Լիբիական իրադարձությունները պետք է բոլոր համար նախազգուշացում լինեն այն առումով, որ մեկ երկրի աջակցությունը մյուսի դեմ բարիք չի բերում: