Անտեսվածները. 8 լավ ֆիլմ, որոնք աննկատ մնացին 2015-ին

Անտեսվածները. 8 լավ ֆիլմ, որոնք աննկատ մնացին 2015-ին

Այդ ֆիլմերի համար դրամարկղերի մոտ հերթեր չեն գոյանում և աստղաբաշխական գումարներ չեն հավաքվում

Մասշտաբային և դիտարժան կինոն ցանկալի հյուր է յուրաքանչյուր կինոթատրոնի համար: Մեծ բլոկբաստերները երբեք աննկատ չեն մնում` պատվավոր տեղեր զբաղեցնելով Երևանի բոլոր կինոթատրոնների սեանսներում: Հեղինակային և ոչ ծավալուն ֆիլմերը հնարավորություն չեն ունենում մրցելու հսկաների հետ` գուցե միայն հատուկ, փակ ցուցադրությունների ժամանակ, որոնց սեանսները խիստ սահմանափակ են: Այդ ֆիլմերի համար դրամարկղերի մոտ հերթեր չեն գոյանում, դրանք աստղաբաշխական գումարներ չեն հավաքում, սակայն դրանից այդ ֆիլմերը պակաս հետաքրքիր չեն դառնում:

PanARMENIAN.Net - Աննկատ մնացած չի նշանակում վատ. PanARMENIAN.Net ը ներկայացնում է 2015-ի 8 լավ կինոնկար, որոնք չկարողացանք տեսնել կինոթատրոններում:

«Բաբադուկ»

Չնայած բավականին տարօրինակ անվանմանը, այս սարսափ ֆիլմը իսկական գանձ է այս ժանրի միապաղաղ և միջակ ֆիլմերի շարքում: Ավստրալացի հեղինակները զարմանալիորեն լավ են զգում, թե որ թելերը պետք է քաշել, հանդիսատեսի մոտ իսկական սարսափ առաջացնելու համար: Քննադատները բարձր են գնահատել ֆիլմը խորը հոգեբանական խաղի ու ցանկացած ընտանիքի համար ակտուալ խնդիրների վեր հանման համար: «Բաբադուկն» ուղղակի սարսափ ֆիլմ չէ: Առաջին հերթին դա բարդ դրամա է սերունդների փոխհարաբերությունների մասին:

«Ով եմ ես»

Գերմանական կինոն գնալով ավելի ու ավելի է նմանվում հոլիվուդյան կինոարտադրությանը: Սակայն, մյուս կողմից Գերմանիայում կարողանում են ինքնատիպ կինո նկարահանել, ինչն էլ յուրաքանչյուր կինոնկարը իրադարձություն է դարձնում գնահատողների համար: Հաքերների մասին այս թրիլերի հեղինակներն օգտագործում են այն հնարքները, որոնք մշակել ու կատարելության է հասցրել «արդյունաբերական թրիլերի արքա» Դևիդ Ֆինչերը: Նրանք անընդհատ խաբում են հանդիսատեսին, կեղծ ճանապարհով են տանում, որպեսզի ի վերջո ապշեցնեն նրան հիանալի մի «թվիսթով», որը կարող է հերթական խաբեությունը լինել:

«Իրական արնախումները»

Նոր Զելանդիայում կենսուրախ մարդիկ են ապրում: Դա շատ լավ երևում է նրանց կիոնյից: Քլեմենթ-Վայտիտի ռեժիսորական դուետը կարողացել է «2 կոպեկով» ստեղծել վերջին տարիներին անկասկած ամենածիծաղելի ֆիլմը: Սովորական մարդկանց կողքին ապրող մի խումբ վամպիրների դժվարին առօրյան ներկայացված է հեռուստառեպորտաժի տեսքով: Կինոնկարն այնքան հյութեղ է ու համոզիչ, որ իրականության վերաբերյալ կասկածներ չեն առաջանում:

«Լոբստերը»

Հույն ռեժիսոր Յորգոս Լանտիմոսի դեբյուտը դաժան ու բարձրաձայն բողոքի ակցիա է: Խենթ մի գաղափար օգտագործելով` ֆիլմի հեղինակը կարողացել է մերկացնել ժամանակակից հասարակության ամենացավոտ վերքերը, որոնք հաճախ չեն բացահայտվում: «Լոբստերը» սիրո պատմություն է, որը ծավալվում է մոտ ապագայում, որտեղ միայնակ մարդկանց ձերբակալում են և ուղարկում սարսափելի մի հյուրանոց: Այնտեղ նրանք պարտավոր են իրենց համար զույգ գտնել 45 օրվա ընթացքում: Եթե դա չի հաջողվում, նրանց վերածում են կենդանիների ու անտառ տեղափոխում:

«Էակը»

Այս հիանալի սարսափ ֆիլմի տարօրինակ սյուժեի ետևում հստակ մի կոչ է նշմարում` «սիրո մեջ էլ է անհրաժեշտ պաշտպանվել»: Վախեցնելու համար հանդիսատեսին` ռեժիսոր Դևիդ Ռոբերտ Միթչելն օգտագործում է այդ ժանրի համար միանգամայն ոչ ստանդարտ մոտեցում: Անշտապ շարադրանքի մեջ գործնականում բացակայում են «բու-էֆեկտները», չարագուշակ ձեղնահարակ ու սարսափազդու ձայնեը: Դրանց փոխարեն մոտեցող սարսափի մշտական զգացողությունն է, որից հանդիսատեսն իրեն իրոք լավ չի զգում:

«Սերը»

Էպատաժային արգենտինացի Գասպար Նոեն, որը շոկ առաջացրեց հանդիսատեսի մոտ անմոռանալի «Անդառնալիություն» ֆիլմով, կրկին օգտագործում է իր նախընտրած մոտեցումը` քայքայման թեման կրկին ներկայացվում է ծայրահեղ բաց դրվագներով: Ռեժիսորի ուշադրության կենտրոնում սերն է, որը նա ուսումնասիրում և մատցում է իր նախնական տեսքով: Ֆիլմն արգելված է բազում երկրներում բազմաթիվ անկողնային դրվագների պատճառով, որնոք առավելագույնս իրականին մոտ են նկարահանված:

«Փողոցի ձայնը»

Ռեժիսոր Ֆ. Գերի Գրեյը կատարել է անհնարինը: Միջակ մարտաֆիլմերի հեղինակը զարմանալի ներդաշնակ ու գեղեցիկ երաժշտական դրամա է ստեղծել` պատմելով Կալիֆորնիայի Կոմպտոնում N.W.A. խմբի կայացման մասին, որը 1980-ականների կեսերին հեղափոխություն գործեց հիփ-հոփ երաժշտության մեջ: Նույնիսկ եթե դուք անտարբեր եք այդ ժանրի երաժշտության հանդեպ, կինոնկարն արժե նայել, քանի որ, դա առաջին հերթին լավ սոցիալական դրամա է:

«Ալիքը»

Սկանդինավյան երկրներում կարողանում են լավ կինո նկարահանել: Եվ նույնիսկ առաջին հայացքից պարզ ֆիլմերը կարողանում են առաջին իսկ րոպեներից գրավել հանդիսատեսին: Հավանաբար, պատճառն այն մանրակրկիտ մոտեցումն է, որով այդ հյուսիսային երկրների բնակիչները ցուցադրում են իրենց կենցաղն ու ապրելակերպը կինոյի միջոցով: Փոքրիկ նորվեգական քաղաքում ծավալվող տեղական նշանակության ապոկալիպսիսը կրքերի շիկացման աստիճանով շատ է գերազանցում հոլիվուդյան կինոյի «գլոբալ աղետները»:

Արման Գասպարյան/ PanARMENIAN.Net
 Ամենաընթերցվողը բաժնում
Ի՞նչ է պլանավորում անել Netflix-ը՝ բաժանորդներին վերադարձնելու համար
«Երեք շիշ գինի»՝ նոր ձևաչափ առանց սահմանների
Վանդալիզմի զոհ դարձած արվեստի ամենահայտնի գործերը
 Ուշադրության կենտրոնում
Երևան-Լիոն գործակցության հեռանկարում Կոնդի վերակառուցումն առանցքային կլինի

Երևան-Լիոն գործակցության հեռանկարում Կոնդի վերակառուցումն առանցքային կլինի Տիգրան Ավինյանն ու Գրեգորի Դուսեն այցելել են պատմական թաղամաս

 Բաժնի այլ նյութերը
Ձև ու ծավալ ստացած Ազնավուրյան մեղեդին Բացվել է քանդակագործ Մկրտիչ Մազմանյանի ինտերակտիվ ցուցահանդեսը
Արվեստի աշխարհում ամենաազդեցիկ հայկական ազգանունը Գագոսյանի ճանապարհը՝ հոլիվուդյան ֆիլմի մոտիվներով
Դեգան, Սարյանն ու Ուրարտուն Մշակութային յուրացում՝ մեծերի թեթև ձեռքով
---