Հայաստանում մարդկանց տեղաշարժի կարանտինային սահմանափակումները հիմնականում վերացվել են, կյանքը «պղպջակից» դուրս է գալիս ու կամաց-կամաց ընկնում հունի մեջ, բայց հնի փոխարեն ունենք «նոր նորմալ», որը ենթադրում է սովորականից ավելի զգոն վարքագիծ և ավելի մեծ ուշադրություն մեր ու մեր հարազատների առողջության նկատմամբ։

Հայաստանում արդեն 3-րդ օրն է՝ քննարկվում է Սեռական շահագործումից և սեռական բնույթի բռնություններից երեխաների պաշտպանության մասին Եվրոպայի խորհրդի կոնվենցիան, որը մայիսի 11-ին վավերացրել է Ազգային ժողովը։

Ժամանակակից հեղինակավոր պարբերականներում լույս տեսնող՝ Հայաստանի մասին ու երկիրը որպես զբոսաշրջային գրավիչ ուղղություն ներկայացնող հոդվածները մեծ արձագանք են ստանում բոլորիս կողմից։ Պարզվում է՝ նման փոքրիկ ավանդույթ գոյություն ուներ դեռ տասնամյակներ առաջ, երբ, ասենք, Պաղեստին հասած ամերիկացի ճանապարհորդները հատուկ գալիս-հասնում էին Երևան՝ Արարատ լեռը տեսնելու, իսկ հետո կիսվում տպավորություններով ու «սթորիներով»:

Ամերիկացի ֆոլկլորագետ և ճանապարհորդ Լյուսի Գարնեթը դեռևս 1890 թվականին հետաքրքիր մանրամասներ է ներկայացրել Օսմանյան Թուրքիայում բնակվող հայ կանանց առօրյայից՝ նրանց գեղեցկությունից ու փարիզյան նորաձևությանը հետևելուց մինչև կրթությունն ու ոչ հավասար իրավունքներն ընտանիքում։

Աշխարհում կորոնավիրուսի համավարակի պատճառով սահմանափակումների հետևանքով միլիոնավոր մարդիկ զրկվել են աշխատանքից կամ ժամանակավորապես գործազուրկ դարձել, առավել հաջողակները ստիպված են աշխատել տնից: Բոլոր երկրների տնտեսությունները ճգնաժամի առջև են կանգնած, իսկ փարձագետներն ասում են` համավարակի հետևանքները հաղթահարելու համար դեռ երկար ժամանակ կպահանջվի:

Հայոց ցեղասպանության 105-րդ տարելիցն անցել է տարբերվող՝ «արտակարգ» պայմաններում: Կորոնավիրուսի պատճառով ամենամյա ավանդական երթն այս տարի փոխարինվել էր վիրտուալով, իսկ գրեթե դատարկ հուշահամալիրում մոտ 10 ժամանոց կենդանի համերգ էր 160 երաժշտի մասնակցությամբ:

Մարտի 16-ից սկսած՝ ՀՀ-ում արտակարգ դրություն է սահմանված, ավելի ուշ սահմանափակվեց նաև քաղաքացիների տեղաշարժը։ Հայաստանցիները տնից գրեթե դուրս չեն գալիս, մեքենաները նույն տեմպով չեն աշխատում, կյանքն ամեն գարնան պես չի եռում. կորոնավիրուս է ու կարանտին:

Արդեն մեկ ամիս է՝ Կառավարության դահլիճից մինչև խոհանոցներ՝ ցանկացած զրույց կամ քննարկում անպայմանորեն սկսվում է՝ որպես ելակետ ունենալով նոր համավարակը, որի ազդեցությունն օրըստօրե զգում ենք ավելի ուժեղ։ Նման պայմաններում գուցե ժամանակավրեպ է թվում երկարաժամկետ զարգացման հեռանկարներից խոսելը։ Սակայն բուն վարակի հաղթահարումը, որ ներկայումս թիվ մեկ խնդիրն է, թվում է ավելի հեշտ, քան այն խնդիրները, որոնք ծառանալու են մեր առջև հետկորոնավիրուսային աշխարհում։

Արտակարգ դրությունն ու դրանից բխող սահմանափակումները մի կողմից, կորոնավիրուսով վարակվելու վախն ու աշխատանքը ճշտորեն կատարելու պատասխանատվությունը՝ մյուս․ նրանց աշխատանքից ուրիշների գործունեությունն է կախված, ուսումը, թեկուզ լանչն ու ընթրիքը։

Հայաստանը մարտի 23-ին ընդունեց մի շարք փոփոխություններ Քրեական ու Վարչական իրավախախտումների օրենսգրքերում։ Արդյունքում ավելացավ հոդված՝ կորոնավիրուսով այլ անձանց վարակելու համար։