Արդեն մեկ ամիս է՝ Կառավարության դահլիճից մինչև խոհանոցներ՝ ցանկացած զրույց կամ քննարկում անպայմանորեն սկսվում է՝ որպես ելակետ ունենալով նոր համավարակը, որի ազդեցությունն օրըստօրե զգում ենք ավելի ուժեղ։ Նման պայմաններում գուցե ժամանակավրեպ է թվում երկարաժամկետ զարգացման հեռանկարներից խոսելը։ Սակայն բուն վարակի հաղթահարումը, որ ներկայումս թիվ մեկ խնդիրն է, թվում է ավելի հեշտ, քան այն խնդիրները, որոնք ծառանալու են մեր առջև հետկորոնավիրուսային աշխարհում։

Արտակարգ դրությունն ու դրանից բխող սահմանափակումները մի կողմից, կորոնավիրուսով վարակվելու վախն ու աշխատանքը ճշտորեն կատարելու պատասխանատվությունը՝ մյուս․ նրանց աշխատանքից ուրիշների գործունեությունն է կախված, ուսումը, թեկուզ լանչն ու ընթրիքը։

Հայաստանը մարտի 23-ին ընդունեց մի շարք փոփոխություններ Քրեական ու Վարչական իրավախախտումների օրենսգրքերում։ Արդյունքում ավելացավ հոդված՝ կորոնավիրուսով այլ անձանց վարակելու համար։

Նոր Նորքում բնակվող Մարիամը կորցրեց իր շանը մի քանի տարի առաջ։ Ջեկոյին թաղեցին հենց մասիվյան բարձրահարկի բակում՝ շենքի հարևանությամբ գտնվող ու իր ընտանիքին պատկանող հողամասում: Կենդանու մարմնից ազատվելու այլ տարբերակի մասին ոչ Մարիամը, ոչ ընտանիքի անդամները չեն իմացել, հիմա էլ չգիտեն՝ ինչպես է Երևանում լուծվում այդ հարցը։ Պարզվում է՝ հարցի պատասխանը չունեն նաև քաղաքապետարանում։

Միշտ լվանալ ձեռքերն օճառով, հետևել հիգիենային, վիրուսային ախտանշաններ ունեցողներից հեռավորություն պահպանել. այս և մի շարք այլ պարտադիր կանոններ կան՝ ոչ միայն սովորական վիրուսից, այլև կորոնավիրուսից թեկուզ նվազագույն պաշտպանվածությունն ապահովելու համար:

«Արմավիր» ՔԿՀ-ի կալանավոր Վահե Մելոյանը 112 օր է` հացադուլ է անում. մեկ տարվա ընթացքում նա ինքնասպանության մի քանի փորձ է արել և 2 հացադուլ:

Առանց արյունակցական կապի, բայց մեկ ընտանիքի պես: Խնամատարության ինստիտուտը Հայաստանում ցանկանում են զարգացնել՝ մանկատների ու գիշերօթիկների փակմանը զուգընթաց:

Նախատոնական օրերին սուպերմարկետներում բազմամարդ հերթեր են, ամանորյա գնումների մեկնարկը տրված է: Մարդիկ խնամքով ընտրում են խոզի բուդը, որը մի քանի օրից կզարդարի իրենց տոնական սեղանը, ոմանք գնում են կոնֆետներ, որոնք փորձելու են թաքցնել տան երեխաներից մինչև Ամանոր, առավել անհամբերները նաև այլ անհրաժեշտ գնումներ են կատարում՝ թողնելով միայն արագ փչացող սննդի գնումը վերջին օրերին: Սուպերմարկետներից դուրս են գալիս բազմաթիվ պոլիէթիլենային տոպրակներով՝ յուրաքանչյուրի համար վճարել են 10 դրամ:

ՄԻԱՎ-ով ապրող մարդը կարող է խնամել հարբուխով հիվանդ ընկերոջը, ձեռքով բարևել ծանոթներին, համբուրել, համբուրվել, առողջ երեխաներ ունենալ:

Վայոց ձորի Եղեգիս գյուղում գտնվող «Արևի» հյուրանոցում արևաշատ և ջերմ հարաբերություններ են հաստատվել տեղաբնակ շուն Շողի և ամառվանից հյուր եկած և այդպես էլ չհեռացած փիսոյի միջև: